ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ του Γιάννη Καψή

epikaira.gr

Κύριε διευθυντά,
Αν όντως ισχύει ότι το ανάστημα των μεγάλων μετριέται στη σκιά τους, μια ακόμη συμβολή στην αναγνώριση της μεγαλοσύνης του Ανδρέα Παπανδρέου το άρθρο του φίλου –κατά τα άλλα– Σεραφείμ Φυντανιού.
Ίσως δεν θα χρειαζότανε απάντηση, αν οι παρατηρήσεις του δεν συνέπιπταν με μια γενικότερη τάση αποδόμησης της μεγαλοσύνης του Ανδρέα Γ. Παπανδρέου.
Του θυμίζω μερικές λεπτομέρειες που σκόπιμα λησμονεί.
- Το σύνθημα «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» δικαιώθηκε:
• Στο μακελάρισμα της Βαλκανικής για την εξασφάλιση ζωνών επιρροής των καπιταλιστικών χωρών.
• Στην «Καταιγίδα της Ερήμου» για τα πετρέλαια της Βασόρας και του Κουρδιστάν.
• Στη συνεχιζόμενη αιματοχυσία του Αφγανιστάν.
• Στην ισορροπία του πυρηνικού τρόμου με αντικειμενικό σκοπό την υπονόμευση της σοβιετικής οικονομίας.
Η ΕΟΚ, σήμερα ΕΕ, ακολούθησε δουλικά τον έτερο του συνδικάτου με σημαιοφόρο τον Μπλερ.
Η Ελλάδα του Ανδρέα Γ. Παπανδρέου όχι μόνο δεν πήρε μέρος σε τέτοιες περιπέτειες, αλλά:
• Αποχώρησε από τις ασκήσεις του ΝΑΤΟ.
• Έκλεισε το Αιγαίο για ασκήσεις που υπογράμμιζαν τις τουρκικές επιδιώξεις.
• Εγκαινίασε την αντιπυραυλική της πολιτική και έδιωξε τα πυρηνικά όπλα από το έδαφός της.
Αλλά και το «Έξω από την ΕΟΚ» δικαιώθηκε. Του θυμίζω ιστορική συνέντευξη του Ανδρέα Γ. Παπανδρέου προς τον γράφοντα πριν αναλάβει την εξουσία που τόνισε κατά λέξη: «Όταν έλθει η στιγμή να επιλέξουμε, θα κρίνουμε τι μας συμφέρει περισσότερο, να μείνουμε ή να φύγουμε». Και όταν ήλθε η στιγμή έθεσε ως όρο παραμονής τα περίφημα Μεσογειακά Προγράμματα που μετονομάστηκαν σε «πακέτα Ντελόρ». Μέσα σε λίγα χρόνια η ψαλίδα  ανάμεσα στον πλούσιο Βορρά και το Νότο είχε κλείσει σε σημαντικό βαθμό.
Η Ελλάδα της Αλλαγής ήταν η μεγάλη κοινωνική επανάσταση. Ο εκσυγχρονισμός, η αντεπανάσταση. Η εγκληματική ισοτιμία της δραχμής προς το ευρώ – μάρκο, ο φόρος υποτέλειας στη γερμανική οικονομία που μας οδήγησε στο Μνημόνιο.
Υ.Γ.: Θα μπορούσαν να λεχθούν και λίγα λόγια για τον Κάστρο. Η Κούβα δεν εξάγει σήμερα μόνο τη δυστυχία που περιγράφει, και πολύ σωστά, ο Γκουτιέρες. Εξάγει και εκατοντάδες υψηλής εκπαίδευσης γιατρούς και δασκάλους που έχουν αλλάξει το κλίμα και είναι η πρώτη φορά που η Λατινική Αμερική έχει πάψει να είναι η «πίσω αυλή» των ΗΠΑ.
Γ.Κ.