Το ΠΑΣΟΚ τρέμει ένα «1909», όχι όμως και ο αρχηγός του - Real.gr

Γράφει ο Χρήστος Πασαλάρης

ΜΕ ΕΚΠΛΗΞΗ άκουσα, προ ημερών, τον επίτιμο πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας να λέει σε φιλική συζήτηση ότι «είναι ώρα για ένα νέο 1909, για ένα νέο Γουδί»!.. Κάτι ανάλογο είπε και ο Ανδρέας Λοβέρδος, κορυφαίο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ: «Βλέπει» και αυτός ένα νέο 1909 που ίσως γεννηθεί μέσα από τις υγιείς δυνάμεις της Βουλής (ποιας Βουλής, όμως, κ. Λοβέρδο; Της πλουσιότερης που γνώρισε ποτέ η πατρίδα;). ΣΤΙΣ 9 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ του 2009, δύο μήνες πριν από την εκλογική ήττα της Νέας Δημοκρατίας, έγραφα σε αυτή την εφημερίδα ένα άρθρο με τον τίτλο «Η πατρίδα ψάχνει πάλι για έναν επαναστάτη». Από τότε τα θέματα των άρθρων μου τριγυρνούσαν μονίμως στο «1909», με τίτλους όπως αυτοί: «Έρχεται θύελλα ανατροπών», «Που είναι ένας τολμηρός ηγέτης για επαναστατικές αλλαγές;», «Πάντα καρτερείς, λαέ, αυτό που πάντα σου λείπει...», «Που θα πάει; Κάτι καινούργιο θα φανεί...», «Μυρίζει μεγάλη μπόρα- Το ποτάμι φουσκώνει!..». ΣΤΑ 180 ΧΡΟΝΙΑ της ελεύθερης ζωής της, η άμοιρη πατρίδα, πιεσμένη συχνά μέχρι ασφυξίας (όπως είναι και σήμερα), ξέσπασε τέσσερις φορές σε μεγάλες κοινωνικές επαναστάσεις: Το 1843 για να επιβάλει το Σύνταγμα και να ανασάνει οικονομικά. Το 1862 για να διώξει τον Όθωνα και να ξεβρομίσει το κράτος από τη διαφθορά. Το 1909 για να λυτρωθεί από την ξένη οικονομική κατοχή- καλή ώρα σαν τη σημερινή της «τρόικας». Και το 1922 για να τιμωρήσει τους έξι ενόχους της Μικρασιατικής καταστροφής με εκτέλεση στο Γουδί... ΣΤΙΣ ΔΥΟ τελευταίες επαναστάσεις (από το ένα Γουδί στο άλλο) πρωταγωνιστικό ρόλο έπαιξε ο Τύπος: Ο προοδευτικός δημοσιογράφος Βλάσης Γαβριηλίδη, της «Ακρόπολης», ήταν εκείνος που υπαγόρευσε το «προνουτσιαμέντο» του «1909», ενώ ο συντηρητικός Γεώργιος Βλάχος της «Καθημερινής» (που πέθανε σαν σήμερα το 1951) ήταν εκείνος που «έθαψε» με τα άρθρα του τον θριαμβευτή Βενιζέλο... ΣΗΜΕΡΑ όμως; Σήμερα, η κατεχόμενη Ελλάδα ακροβατεί ανάμεσα στη μόνιμη υποταγή της στην ξενοκρατία και σε μια 5η επανάσταση, λυτρωτική αυτή τη φορά και πιο εκρηκτική από όλες τις προηγούμενες. Η κυβέρνηση Παπανδρέου επιμένει ότι θα καταφέρει να ξεριζώσει το σάπιο παρελθόν και να παραδώσει μια Ελλάδα αγνώριστη... Ποιος δεν το εύχεται; Ποιος δεν το θέλει; ΠΩΣ, ΟΜΩΣ, με το χάλι που παρουσιάζει το σημερινό πολιτικό σύστημα; Πώς, με τη Νέα Δημοκρατία χωρισμένη σε τρεις «νταϊφάδες», με την Αριστερά σε άλλους τόσους και με ένα ΠΑΣΟΚ διπρόσωπο; Πώς, αφού ουδείς αρχηγός ζητά εκλογές, ουδείς τολμά να πει στον Παπανδρέου «φύγε, ωρέ πρόεδρε, είσαι σκέτη καταστροφή»! Κι όμως, είναι βέβαιο ότι στους κόλπους όλων των κομμάτων υπάρχουν πράγματι μικροί επαναστάτες, έτοιμοι για τολμήματα. Υπάρχουν στον Τύπο. Υπάρχουν και στον επιχειρηματικό κόσμο. Υπάρχουν και στο εποικοδόμημα. Πνίγονται, όμως, μέσα στην παραλυτική αδράνεια του συστήματος, όπως ακριβώς το θέλει η ξενοκρατία... ΩΣΤΟΣΟ, οι απλοί πολίτες, που βγαίνουν στα «παράθυρα» κάτωχροι και οργισμένοι και απελπισμένοι και καταχρεωμένοι, λένε ότι είναι έτοιμοι να ξεχυθούν στους δρόμους, σε μια εξέγερση που όμοιά της δεν γνώρισε ποτέ η χώρα. Τη σπίθα περιμένουν και τον άνθρωπο που θα την ανάψει. Και... καλά, τότε, το 1909, ήταν ο φρόνιμος συνταγματάρχης Ζορμπάς που την άναψε. Τότε, η λύση ήταν ο Βενιζέλος. Τώρα; Τώρα, ποιος, ποιοι, πώς θα σηκώσουν την ευθύνη για μια τόσο ριψοκίνδυνη ανατροπή; Ή ΜΗΠΩΣ σε αυτήν ακριβώς την απουσία επαναστατικής ηγεσίας και ριζοσπαστικής θέρμης υπολογίζει ο πρωθυπουργός και τραβά το σχοινί ως τα άκρα, ήσυχος ότι διαθέτει άριστους δεξιοτέχνες στη χειραγώγηση των μαζών;