Φάγαμε, φάγαμε, φάγαμε

Φάγαμε, φάγαμε, φάγαμε

Ο Καραγκιόζης περιγράφει την μοιρασιά της πίτας από τον έχοντα το μαχαίρι και το πεπόνι:
Ένα εγώ, ένα εσύ, ένα εγώ. Εντάξει;
Ένα εγώ, ένα εσύ, ένα εγώ. Εντάξει;
Η μοιρασιά μοιάζει εντάξει αλλά το αποτέλεσμα είναι πάντα το ίδιο: «θα φάμε θα πιούμε και νηστικοί θα κοιμηθούμε.»
Χρόνια αργότερα το ίδιο πρόβλημα ανισοκατανομής περιγράφεται στον Μαυρογιαλούρο από τους πολίτες: «φάγανε, φάγανε, φάγανε»...
Ο αντιπρόεδρος Θεόδωρος από την πλευρά του, διαγιγνώσκει το πρόβλημα όχι στο μοίρασμα αλλά στο
φάγωμα. Απαντά στο πως φάγατε τα λεφτά; με το σας διορίσαμε στο δημόσιο, τα φάγαμε όλοι μαζί.
Αντικαθιστά το «φάγανε, φάγανε, φάγανε»...
με το φάγαμε, φάγαμε, φάγαμε....
Μόνο που όπως και στο θέατρο σκιών έτσι και στην ζωή,
μερικοί φάγανε ήπιανε και βαρυστομαχιάσανε
ενώ κάποιοι άλλοι φάγανε, ήπιανε και νηστικοί κοιμηθήκανε.
Η λαϊκή σοφία περιγράφει την ένοχη συμπαιγνία με το «μεταξύ κατεργαριών να υπάρχει ειλικρίνεια».
Ως συνένοχοι στο έγκλημα του φαγώματος του δημοσίου χρήματος, το μόνο ορθό και ειλικρινές που μπορούμε να προσθέσουμε στα λεγόμενα του σοφού αντιπροέδρου είναι το Αριστοτελικό:
«δεν υπάρχει τίποτε πιο άνισο από την ίση μεταχείριση των άνισων»

Posted: George Houdalakis - real.gr