Η πολιτική είναι ένα καθήκον, η ποίηση είναι μια ανάγκη. Είναι ένα ούρλιασμα, μια κραυγή που δεν μπορείς να πνίξεις. Το άγχος μιας στιγμής που δεν θέλ

Λόγω των γεγονότων στην Ελλάδα μας, και μέσα από την απείρου κάλους βλακεία που ζούμε, και ενώ η παρούσα κυβέρνηση προσπαθεί να μας πείσει με όλες τις δυνάμεις της ότι ειναι ανίκανη (σε σημείο που γεννάει ερωτηματικά) ας θυμηθούμε έναν πραγματικά πολιτικό άνδρα ο οποίος παλεψε με τον δικό του τρόπο για την πατρίδα και για αυτά που είπε.
Ερώτηση προς την βουλή. Γιατί δεν ανοίγει ακόμα και σήμερα ο φάκελος της υπόθεσης?
Γιατί κ. Καραμανλή έχω την εντύπωση ως Έλλην ότι προσπαθείται με νύχια και με δόντια να επαναφέρετε το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία?

Τόσες γκάφες και πολιτικό ερασιτεχνισμό δεν θα τον διέπραττε ούτε και ένας 18χρονος.
Αν τα κάτωθι έχουν έστω και μισή δόση αλήθειας, τότε κάτι τρέχει με το παρόν πολίτευμα. Και βέβαια δεν πιστεύω στον φασισμό, αλλά με την υπάρχουσα βουλευτική δημοκρατία σας κάτι συμβαίνει.

Κύριοι της βουλής ξυπνάται. Δεν έχετε καταφέρει να μας κάνετε να σας ψηφίσουμε.

Το κάτωθι προς ανάγνωση φίλων συναγωνιστών και ο καθένας ας καταλάβει ότι καταλάβει.
Στην μεταπολίτευση ο Αλέξανδρος Παναγούλης εκλέγεται βουλευτής της Β΄ Αθηνών από την Ένωση Κέντρου-Νέες Δυνάμεις (Ε.Κ.-Ν.Δ.), καθώς αρνείται να συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ και με τον Ανδρέα Παπανδρέου τον οποίο παρομοίζε με φασίστα και έλεγε πως ήταν ο Έλληνας Μουσολίνι, στις εκλογές της 17ης Νοεμβρίου 1974.

Επιδιώκει την απομόνωση των πολιτικών που συνεργάστηκαν με το δικτατορικό καθεστώς της Χούντας και εξαπολύει σωρεία καταγγελιών. Λίγο μετά την εκλογή του έρχεται σε ρήξη με την ηγεσία του κόμματος του γιατί είχε συγκεντρώσει στοιχεία για τη συνεργασία του Δημήτρη Τσάτσου με το χουντικό καθεστώς, με συνέπεια να αρνηθεί να συνυπάρξει με τον "προδότη" στο ίδιο κόμμα και παραιτείται.

Παρέμεινε όμως στη Βουλή των Ελλήνων ως ανεξάρτητος βουλευτής. Επιμένει στις καταγγελίες του και έρχεται σε ανοιχτή αντιπαράθεση με τον Υπουργό Εθνικής Αμύνης, Ευάγγελο Αβέρωφ και τον Δημήτρη Τσάτσο. Δέχθηκε πολιτικές πιέσεις αλλά και απειλές για τη ζωή του για να αποσύρει τις καταγγελίες του, όπως διαρήξεις στο πολιτικό του γραφείο, μυνήματα που του αφήναν άγνωστοι κλπ.


Σκοτώνεται την πρωτομαγιά του 1976 σε ηλικία 38 ετών κατόπιν τροχαίου ατυχήματος στην λεωφόρο Βουλιαγμένης (το αυτοκίνητό του πήγε και έπεσε σέ υπόγειο κατάστημα επι τής λεωφόρου κάθετα στην πορεία), λίγες μέρες πριν την αποκάλυψη των φακέλων σχετικά με τα όργανα ασφαλείας της Χούντας (Φάκελος ΕΣΑ).

Η αποκάλυψη των φακέλων, που δεν έλαβε χώρα ποτέ, λέγεται ότι περιείχε αδιαμφισβήτητες αποδείξεις εις βάρος ορισμένων πολιτικών που συνεργάστηκαν με την χούντα. Κατά πολλούς, το τροχαίο ατύχημα είχε στηθεί για να θέσει τον Αλέξανδρο Παναγούλη εκτός μάχης και να εξαφανίσει τις αποδείξεις που είχε υπό την κατοχή του. Δεν υπάρχει ωστόσο κανένα τεκμήριο για όλες αυτές τις εικασίες.

Μετά τιμής
Τάσος Ι. Καμπάς