Μήπως κάπως έτσι θα μπορέσομε να βγούμε απο την κρίση;

Σ'ενα χωριό που ζει απο τον τουρισμό λόγω της κρίσης τα πάντα έχουν νεκρωθεί.

Για να επιβιώσουν οι κάτοικοι, ο ένας δανείζεται απο τον άλλο

.
Ο καιρός περνά μέσα σ'αυτή τη θλιβερή ατμόσφαιρα ώσπου μια μέρα έρχεται ένας και ζητάει ένα δωμάτιο στο ξενοδοχείο του χωριού.

Ο ξενοδόχος του λέει την τιμή και εκείνος προπληρώνει με ένα χαρτονόμισμα των 100 Ευρώ

Πρίν ακόμα ανέβει στο δωμάτιο του, ο ξενοδόχος πηγαίνει το χαρτονόμισμα στο χασάπη στον οποίο χρωστάει ακριβώς 100 Ευρώ.

Ο χασάπης παίρνει το χαρτονόμισμα και τρέχει να το δώσει στον κτηνοτρόφο που τον εφοδιάζει με κρέας.

Ο κτηνοτρόφος παίρνει το χαρτονόμισμα και πηγαίνει να το δώσει στην κουρτιζάνα του χωριού που της χρωστάει κάποιες τρυφερές ώρες που πέρασαν μαζί.

Εκείνη με τη σερά της τρέχει και το δίνει στον ξενοδόχο που του χρωστάει μερικές βραδυές που χρησιμοποίησε τα δωμάτια του με τους πελάτες της.

Οπως άφηνε το χαρτονόμισμα στη ρεσεπσιόν, ο τουρίστας που μόλις κατέβηκε απο το δωμάτιο του λέγοντας στον ξενοδόχο ότι δεν του αρέσει και άλλαξε γνώμη, αρπάει το χαρτονόμισμα και φεύγει.

Τελικά τίποτα δεν ξοδεύτηκε, κανείς δεν έχασε, κανείς δεν κέρδισε και όλα τα χρέη ξεχρώθηκαν!

Μήπως κάπως έτσι θα μπορέσομε να βγούμε απο την κρίση;