HELIOS Lines Accident - VIDEO

Το video - ντοκουμέντο από την πτώση του αεροσκάφους "Helios" - Λεπτό προς λεπτό η τραγωδία

http://troktiko.blogspot.com/2010/04/helios.html
VIDEO - ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ

TA 10 ΛΕΠΤΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΠΤΩΣΗ

Ήταν 15 Αυγούστου 2005 στις 12:05 το μεσημέρι της Κυριακής όταν συνετρίβη στην περιοχή του Γραμματικού, αεροσκάφος, με το όνομα Olympia, της ιδιωτικής κυπριακής αεροπορικής εταιρίας Helios Airways με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 121 άτομα (115 επιβάτες και 6μελές πλήρωμα).

Το συγκλονιστικό ντοκουμέντο που θα ακούσετε είναι από τα μαχητικά αεροσκάφη που δίνουν αναφορά και το στίγμα μέχρι την στιγμή της πτώσης!

Το αεροσκάφος τύπου Boeing 737-300 (5B-DBY) αναχώρησε από την Λάρνακα, με αριθμό πτήσης ZU 522, στις 09:07 τοπική με προορισμό την Πράγα και ενδιάμεσο σταθμό την Αθήνα. Στις 10:30 το αεροσκάφος εισήλθε στο ελληνικό FIR, αλλά δεν έδωσε στίγμα. Δυο μαχητικά αεροσκάφη F-16 της Πολεμικής Αεροπορίας απογειώθηκαν από την Αγχίαλο για να διαπιστώσουν την ταυτότητα του αεροσκάφους.

ΔΕΙΤΕ ΤΟ VIDEO ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ



Share on Facebook
Αναρτήθηκε από troktiko

Νοικοκυρά σε απόγνωση!

Πόσες φορές δεν έχει ακούσει από τον άνδρα της, μια γυναίκα, που τυγχάνει να μην εργάζεται, την απαξιωτική έκφραση «Έλα μωρέ, και τι κάνεις όλη μέρα; Κάθεσαι στον καναπέ και βλέπεις τηλεόραση. Σιγά την κούραση!».

Και πόσες φορές αυτή η ίδια γυναίκα, δεν έχει πει στον εαυτό της «χίλιες φορές να εργαζόμουν εκτός σπιτιού, παρά εντός, για να αναγνωριζόταν και ο κόπος μου»!

Είναι γεγονός πως υπάρχει ένα σημαντικό ποσοστό ανδρών ...
που θεωρούν τα οικιακά και το μεγάλωμα των παιδιών εύκολη υπόθεση! Ακόμη ευκολότερη δε, τη θεωρούν όταν η γυναίκα δεν εργάζεται εκτός σπιτιού. Δεν είναι λίγοι εκείνοι οι άνδρες, οι οποίοι φεύγοντας το πρωί απ’ το σπίτι, έχουν την –εσφαλμένη- εντύπωση ότι η γυναίκα τους που μένει πίσω, «ξοδεύει» ευχάριστα τον χρόνο της, χωρίς να έχει το παραμικρό άγχος!

Κι όμως, η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική! Εάν εξαιρέσουμε ένα μικρό ποσοστό γυναικών, οι οποίες απολαμβάνουν τις υπηρεσίες οικιακής βοηθού ή νταντάς, χωρίς ταυτόχρονα να εργάζονται εκτός σπιτιού, οι υπόλοιπες γυναίκες βρίσκονται μονίμως κάτω από καθεστώς πίεσης και συνεχούς εγρήγορσης, για να μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της καθημερινότητας.

Πού λοιπόν, χρόνος για «ξόδεμα», όταν είσαι επιφορτισμένη επί 24ώρου, με τις δουλειές του σπιτιού και τη γενικότερη φροντίδα της οικογένειας; Πού να βρεθεί χρόνος για χαλάρωση και χουζούρεμα, όταν π.χ. πρέπει να σηκωθείς στις 7 π.μ., να ετοιμάσεις πρωινό για την οικογένεια, εν συνεχεία να πας τα παιδιά στο σχολείο, να περάσεις βιαστικά και από το σούπερ μάρκετ για τα απαραίτητα ψώνια της ημέρας, να επιστρέψεις σπίτι για να μαγειρέψεις και φυσικά να κάνεις την απαιτούμενη καθαριότητα!

Χωρίς καν να το καταλάβεις, μεσημέριασε! Ώρα να πάρεις τα παιδιά απ’ το σχολείο και να ετοιμάσεις το μεσημεριανό τραπέζι. Να σου και ο σύζυγος, ο οποίος σου περιγράφει πόσο κουραστική ήταν η μέρα του, αλλά αδυνατεί να καταλάβει ότι εξίσου κουραστική είναι και η δική σου! Τουλάχιστον, εκείνος συμπλήρωσε το ωράριο του και επέστρεψε σπίτι να ξεκουραστεί. Για σένα όμως, δεν ισχύει το ίδιο, διότι σε περιμένουν ακόμη δουλειές, όπως είναι το πλύσιμο των πιάτων, το σιδέρωμα μιας στίβας από ρούχα, το διάβασμα των παιδιών, η μεταφορά τους σε φροντιστήρια και γενικότερα στις όποιες δραστηριότητές τους και πάει λέγοντας…

Πού να βρεθεί ελεύθερος χρόνος για σένα, όταν η ώρα έχει φθάσει 12 το βράδυ, και εσύ ακόμη εκεί, στον αγώνα! Σ’ έναν αγώνα που κάποιοι άνδρες αναγνωρίζουν και κάποιοι άλλοι παραβλέπουν! Και είναι πραγματικά, αποκαρδιωτικό για μια νοικοκυρά να μη αναγνωρίζεται ο κόπος που καταβάλει καθημερινά μέσα στο σπίτι, από τους δικούς της ανθρώπους.

Βέβαια, όταν χρειαστεί να καταπιαστεί με τα οικιακά ένας άνδρας, τότε εκτιμάει για τα καλά την αξία της γυναίκας και των όσων προσφέρει καθημερινά! Όταν κληθεί να σιδερώσει μόνος τα πουκαμισά του, να βάλει ηλεκτρική σκούπα ή να μαγειρέψει, τότε είναι η στιγμή που σηκώνει τα χέρια ψηλά! Είναι η στιγμή που η γυναίκα «παίρνει» την εκδίκησή της! Ερχόμενος πια στη θέση της, ο άνδρας, συνειδητοποιεί ότι ο ρόλος της νοικοκυράς, δεν είναι ένας απλώς και εύκολος ρόλος! Τουναντίον! Είναι ένας ρόλος, δύσκολος και απαιτητικός στον οποίο εκείνος αδυνατεί –τις περισσότερες φορές- να ανταποκριθεί!Θα πει κανείς, αν κουράζονται οι γυναίκες που εργάζονται αποκλειστικά στο σπίτι, τι να πουν και οι εκείνες που είναι επιφορτισμένες και με τους δύο ρόλους. Και με εκείνον της νοικοκυράς, αλλά και με εκείνον της εργαζόμενης εκτός σπιτιού. Σίγουρα, γι’ αυτές τις γυναίκες –οι οποίες πρέπει να είναι και οι περισσότερες στις μέρες μας-, τα πράγματα δεν είναι καθόλου ρόδινα. Τρέχουν ασταμάτητα όλη την ημέρα, προσπαθώντας να ανταποκριθούν σε όλες τις υποχρεώσεις. Ο χρόνος τους είναι πολύ περιορισμένος και οι ευθύνες τους πάρα πολλές. Υπάρχει όμως, μια βασική διαφορά ανάμεσα στις γυναίκες που εργάζονται μόνο στο σπίτι και σε εκείνες που η επαγγελματική τους υπόσταση επιμηκύνεται και έξω απ’ αυτό. Στις πρώτες –χωρίς να είμαστε απόλυτοι- συνήθως, δεν αναγνωρίζεται η καθημερινή προσφορά εργασίας τους από το σύζυγο ή τα άλλα μέλη της οικογένειας. Αντίθετα, σε εκείνες που ανήκουν στη δεύτερη κατηγορία, που εργάζονται εκτός σπιτιού δηλαδή, αναγνωρίζεται η προσφορά τους.

Από την άλλη πλευρά, οι γυναίκες, οι οποίες έχουν βγει στην αγορά εργασίας, βρίσκονται σε πλεονεκτικότερη θέση, από εκείνες που καταπιάνονται μόνο με τα οικιακά, διότι κερδίζουν χρήματα από την εργασία τους, γεγονός που ενισχύει την αυτοπεποίθηση και την αυτοεκτίμησή τους. Αντιθέτως, οι γυναίκες με την ιδιότητα μόνο της νοικοκυράς εργάζονται σκληρά, χωρίς να αμείβονται γι’ αυτά που προσφέρουν. Και το κυριότερο! Η γυναίκα που ξυπνάει το πρωί και πάει στην δουλειά της, αλλάζει παραστάσεις, ανανεώνεται, επιστρέφει στο σπίτι και τις οικογενειακές τις υποχρεώσεις με καλύτερη ψυχολογία. Η γυναίκα που εκτελεί μόνο χρέη νοικοκυράς, έχει συνήθως μειωμένη αυτοπεποίθηση, νιώθει μονίμως ότι ζει μέσα σ’ ένα καθεστώς ρουτίνας, ενώ πολλές φορές πέφτει σε κατάθλιψη γιατί δεν νιώθει χρήσιμη.Η εργαζόμενη εκτός σπιτιού είναι πάντα περιποιημένη και προσεγμένη. Την γυναίκα-νοικοκυρά θα την βρεις –τις περισσότερες φορές-, από το πρωί έως το βράδυ ατημέλητη, συνήθως με μια πιτζάμα, αναμαλλιασμένη και μόνιμα παραπονεμένη! Όλα τα παραπάνω, δεν προκύπτουν απλώς μέσα από την παρατήρηση ή την προσωπική εμπειρία που μπορεί να έχει ο καθένας μας. Έρευνες ψυχολόγων, ψυχιάτρων, ανθρώπων που ασχολούνται με τα θέματα ψυχικής υγείας, έρχονται να επιβεβαιώσουν όλα όσα προαναφέραμε. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η βρετανική έρευνα του ο δρ. Ντέιβιντ Λιούις, του Mindlab Organisation, από την οποία προκύπτει ότι όσοι ασχολούνται με τις δουλειές του σπιτιού –οι γυναίκες ως επί τω πλείστον- παρουσιάζουν μεγαλύτερα επίπεδα άγχους, ακόμη και από εκείνους που βρίσκονται σε παραδοσιακές θέσεις εργασίας υψηλής πίεσης! Οι ειδικοί θεωρούν τη νοικοκυρά ως την πιο σκληρά εργαζόμενη γυναίκα! Και αυτό γιατί –όπως εξηγούν- είναι διαρκώς κλεισμένη σ’ ένα σπίτι, ταλαιπωρείται με τις οικιακές δουλειές, ενώ οφείλει να φροντίζει εκτός από τον εαυτό της, και τους άλλους, χωρίς πολλές φορές να ακούει καν «ευχαριστώ»! Παράλληλα, η έλλειψη στόχου, αλλά και ελεύθερου χρόνου στη ζωή της, της δημιουργεί ανία και θλίψη αντιστοίχως!

Καιρός λοιπόν, να γίνει συνείδηση στους άνδρες, ότι η δουλειά στο σπίτι, αποτελεί ένα είδος σκληρής εργασίας! Την επόμενη φορά, αγαπητοί μας φίλοι, που θα επιστρέψετε από την δική σας δουλειά, αντί να σπεύσετε να περιγράψετε στη γυναίκα σας πόσο κουρασμένοι αισθάνεστε, ρωτήστε την καλύτερα πόσο κουρασμένη αισθάνεται η ίδια, ούσα όλη μέρα αντιμέτωπη με τις δουλειές του σπιτιού και δώστε της μια τρυφερή αγκαλιά! Να θυμόσαστε ότι η αναγνώριση του κόπου της, είναι ο καλύτερος τρόπος για να τονώσετε το ηθικό μιας νοικοκυράς σε που βρίσκεται σε… απόγνωση!

Σχόλια στη Βουλγαρία για τη στάση του πρωθυπουργού της ΠΓΔΜ

ΣΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΟΝΟΜΑΣΙΑΣ

Η ιδέα διοργάνωσης δημοψηφίσματος για την αποδοχή ή όχι της ονομασίας "Δημοκρατία Βόρειας Μακεδονία", την οποία προβάλλει τελευταία ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ δεν είναι τίποτε άλλο παρά απόπειρα του Νίκολα Γκρούεφσκι να βρει πολιτικό "άλλοθι" για την αδιαλλαξία του, ώστε να αποφύγει την ευθύνη σε περίπτωση νέας αποτυχίας στις διαπραγματεύσεις με τη μεσολάβηση του Μάθιου Νίμιτς.

Με αυτό το ...


χαρακτηριστικό τρόπο σχολίασε η δημόσια τηλεόραση της Βουλγαρίας, ΒΝΤ, τις επανειλημμένες "μεταβολές" στις θέσεις του πρωθυπουργού της ΠΓΔΜ, στις διαπραγματεύσεις για το όνομα της χώρας.

Επικαλούμενος πολιτικούς παράγοντες των Σκοπίων, ο ανταποκριτής του ΒΝΤ, Κόστα Φίλιποφ, επισήμανε τις έντονες αντιδράσεις στην ΠΓΔΜ, που ανάγκασαν, όπως είπε, τον κ. Γκρούεφσκι να αναγγείλει ότι περιμένει άλλη πρόταση εκ μέρους του κ. Νίμιτς, κατά την αναμενόμενη επίσκεψη του Αμερικανού μεσολαβητή, στα Σκόπια, τον ερχόμενο Μάιο.

Ως σχόλιο στο θέμα αυτό, στο οποίο αποδίδουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον και άλλα μέσα ενημέρωσης της Βουλγαρίας, ο Βούλγαρος ανταποκριτής ανέφερε την εκτίμηση του γνωστού πολιτικού των Σκοπίων, Στόγιαν Άντοφ, ότι δεν υπάρχει νόημα να γίνεται δημοψήφισμα για μια πρόταση που έρχεται από το εξωτερικό.

Κατά την εκτίμηση του κ. Άντοφ, στην οποία αναφέρθηκε στη σημερινή ειδησεογραφία του το κανάλι ΒΝΤ, ο σωστός και λογικός τρόπος είναι, ο ίδιος ο κ. Γκρούεφσκι να πει τι ακριβώς προτείνει και τότε να προσφύγει στη λαϊκή ετυμηγορία για τη σχετική πρόταση, αν το επιθυμεί.

Share on Facebook

Αναρτήθηκε από troktiko

Έχει προβλέψει πριν 10 χρονια πως θα φύγουμε απο την Ευρωζώνη

H EΛΛΑΔΑ ΕΞΙΛΑΣΤΗΡΙΟ ΘΥΜΑ ΤΩΝ ΚΡΑΤΙΚΩΝ ΧΡΕΩΝ

Δεν ξέρουμε αν θα πέσει μέσα ο διεθνής αναλυτής Μπομπ Τσάπμαν πάντως έχει επιχειρήματα και δεν αερολογεί.

Γιατί η Ελλάδα περνάει κρίση; Υπάρχουν πιθανότητες να γίνει παγκόσμιος πόλεμος; Πως και γιατί;


ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΜΟΝΟΡΟΥΦΙ




Share on Facebook

Αναρτήθηκε από troktiko

Εγώ, ο πολίτης Τάσος

Αγαπητοί Συναγωνιστές.

Οι πλειοψηφία από εμάς μάλλον θα έχετε δει το έργο για την διάσωση του στρατιώτη Ράιαν. Εγώ, ως πρώην στρατιώτης (με ειδικότητα κυνηγός αρμάτων) υπηρετώντας για την πατρίδα μου τα επικύνδυνα έτη 1997-1998 (ΣΙΣΜΙΚ) στον Έβρο, θα ήθελα να θυμήσω στους σημερινούς ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ και να μάθουν οι σημερινοί νέοι, οι αλήτες της Βουλής μας πρόδωσαν και μας ξέχασαν.

Έχετε ξαναδεί, έχετε ξανακούσει φαντάροι πρώτης γραμμής, πάνω στο ποτάμι του Έβρου, να είναι νηστικοί και με εξοπλισμό ΦΤΩΧΟΤΑΤΟ? Τότε όμως ως ένα παιδί 18 ετών δεν μάσησα, και πάνω από όλα μπροστά μου είχα την σημαία μας, και ότι συνεπάγεται από αυτήν την σημαία.

Τώρα, είμαι ένας 40άρης, με οκογένεια και παιδί, έχωντας φάει 16 χρόνια στα ΠΟΝΤΟΠΟΡΑ ΔΕΞΑΜΕΝΟΠΛΟΙΑ, και στέλνοντας στην Ελλάδα όλο τον μισθό μου-δηλωμένο σωστά στην εφορία.

Τι μου λέει τώρα το κράτος? Μου λέει κάτσε να σε κλέψω. Και όχι μόνο να με κλέψει, αλλά και να με προδώσει. Το ψέμα πάει σύννεφο, Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ αν είχαμε εμπόλεμη κατάσταση, θα μπορούσε να μεταφραστεί ως ΕΚΤΕΛΕΣΗ.

Κύριοι της Βουλής, ονομάζομαι Τάσος Ι. Καμπάς, είμαι νόμιμος πολίτης της χώρας, και σας κατηγορώ ως ΠΡΟΔΟΤΕΣ. Το έγκλημά σας κατάσεται ως ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ. Στο παρελθόν κάποιοι άλλοι πήγαν εισόβια (ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, ΠΑΤΑΚΟΣ, ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ κτπ). Έχετε την εντύπωση, ότι οι δικίες σας οι πράξεις δεν είναι ισοδύναμες? Αυτοί ξεπούλησαν την Κύπρο και έφαγαν με την βία κόσμο (τουλάχιστον έτσι λέει η ιστορία που γράφεται απο τους νικητές). Εσείς δηλαδή δεν ξεπουλήσατε την Κύπρο? Δεν σκοτώνεται κόσμο κάθε ημέρα? Ξέρετε πόσοι θα πεθάνουν ακόμα από τις πράξεις ΕΣΧΑΤΟΥ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ΣΑΣ?

Το όνομα μου και το επώνυμό μου δεν το έκρυψα. Σας λέω ευθαρσώς οτι έχετε πολύ λίγο χρόνο για να επανορθώσετε.....Αυτοί που θα μας δανείσουν, θα αλλάξουν και το πολιτικό σκηνικό της χώρας, γιατί πολύ απλά δεν θα μπορείται να μαζέψετε τον λαό από τον δρόμο. Η πείνα θα είναι δυσβάσταχτη, εκτός και αν έχετε αποφασίσει να ξεπουλήσετε την υφαλοκρυπίδα στους Τούρκους (με τον ψεύτη ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗ ΥΠΟΥΡΓΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ) και τα βόρεια σύνορά μας. Εντός της χώρας η προδοσία και η παράδοση ξεκίνησησε. Αλήθεια τα λεφτά τα έχετε για το τέμενος στο κέντρο της Αθήνας??? Μπράβο, για τις συντάξεις όμως δεν έχετε - ΕΙΣΑΣΤΕ ΞΕΦΤΙΛΕΣ.

ΕΛΛΗΝΕΣ, θυμηθείται την ιστορία μας, κάπως έτσι μας έφεραν ξανά την ΒΑΣΙΛΕΙΑ στην Ελλάδα και μετά την χούντα. Έτος 1930, με τον Ε. ΒΕΝΙΖΕΛΟ, και με πρόσχημα την χρυσή δραχμή. Ξεσκονίστε την ιστορία μας, τα ίδια πάλι γίνονται.

Θα φταίμε εξίσου και εμείς, αν αφήσουμε τους ΠΡΟΔΟΤΕΣ να πετύχουν το έργο τους.

Αλλά.....ας ξεχάσουμε και τον δικό μας κακό εαυτό.......ΕΡΓΑΤΟΠΑΤΕΡΕΣ του ΚΩΛΟΥ, ΑΠΕΡΓΙΕΣ απλά για να κάνουμε ΑΠΕΡΓΙΑ, μείωση παραγωγικότητας και απόδοσης (ο καθένας στον τομέα του). Πρέπει να δουλέψουμε, πρέπει να κάνουμε επαγγέλματα που ξεχάσαμε ότι υπάρχουν και τα κάνουν οι ξένοι, και να βοηθήσουμε να έρθει στην χώρα μας εισαγώμενη εργασία, βιοτεχνίες και βιομηχανίες. Πρέπει να ξεκινήσουμε να παράγουμε.

ΜΠΟΡΟΥΜΕ να παράγουμε και εμείς. Γιατι οι Τούρκοι δηλαδή φτιάχνουν αυτοκίνητα για μεγάλες αυτοκινητο βιομηχανίες? γιατί άνοιξαν τα ναυπηγεία τους?

ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΑΛΑ

Η επόμενη «κόκκινη γραμμή» που θα σπάσει θα είναι στο Αιγαίο.

Δεν είναι προφανώς καθόλου τυχαίο ότι τις ίδιες ώρες που ο Γιώργος Παπανδρέου παρέδιδε την διακυβέρνηση της χώρας στο ΔΝΤ, ανακοινωνόταν και η επίσημη επίσκεψη του Τούρκου πρωθυπουργού Ταγίπ Ερντογάν στην Αθήνα, συνοδευόμενου μάλιστα από το . μισό τουρκικό υπουργικό συμβούλιο.

Η επίσκεψη ορίστηκε για τις 14 και 15 Μαΐου. Ο Ταγίπ Ερντογάν θα συνοδεύεται από επιτελείο 10 υπουργών της κυβέρνησής του, που θα συμμετάσχουν στην 1η Σύνοδο του Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας των δύο χωρών.

Θα ακούσετε και θα διαβάσετε πολλά για την επίσκεψη αυτή. Οι πληροφορίες όμως του antinews επιμένουν ότι ένα είναι το θέμα που θα κυριαρχήσει: η συνεκμετάλλευση της υφαλοκρηπίδας και των πετρελαϊκών κοιτασμάτων της. Η εκχώρηση δηλαδή κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας στην Τουρκία.

Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες την εκμετάλλευση του πετρελαίου του Αιγαίου θα αναλάβει αμερικανικό κονσόρτσιουμ με την συμμετοχή Ελλήνων εφοπλιστών. Ήδη έχουν αγοραστεί 17 γεωτρύπανα. Η αξία των κοιτασμάτων σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο εκτιμάται σε 9 τρισεκατομμύρια δολάρια, από τα οποία η Ελλάδα και η Τουρκία θα μοιραστούν το 40%.

Θυμάστε την επίσκεψη στον Ομπάμα διαμέσου ΔΝΤ;

Καταλαβαίνετε λοιπόν τι παίζεται, με αφορμή την οικονομική κρίση.

Αν οι πληροφορίες μας επιβεβαιωθούν τότε θα βρουν εξήγηση και πολλά από τα μεγάλα ερωτηματικά που συνοδεύουν τις τελευταίες δράσεις και της ελληνικής κυβέρνησης και της τουρκικής στην περιοχή.

Θα εξηγηθεί πρωτίστως το γιατί η κυβέρνηση Παπανδρέου άφησε να δημιουργηθεί τόσο μεγάλος πανικός με τα ομόλογα, ενώ την ίδια περίοδο μη Τουρκία κλιμάκωνε τις προκλήσεις της στο Αιγαίο. Θα εξηγηθούν επίσης οι κουβέντες του Βενιζέλου για μείωση των εξοπλισμών και όσα άλλα περίεργα έγιναν τις ημέρες που πέρασαν (πχ η προβοκάτσια με τους ΟΥΚάδες).

Ορίστε, θα πουν στον δύσμοιρο ελληνικό λαό. Σας προσφέρουμε ειρήνη και λεφτά.

Το έχουμε ξαναπεί: Χρησιμοποιούν την κρίση και την προπαγανδιστική τρομοκρατία για να μας το βουλώσουν.

Ο Γιώργος νομίζει ότι με όπλο τον ΦΟΒΟ θα τα περάσει όλα

Θα το δεχθούμε κι αυτό;

antinews.gr

Η ιστορία επαναλαμβάνεται!

Θα γίνουμε Αργεντινή!



Η χώρα της λατινικής Αμερικής βίωσε στο πετσί της το ΔΝΤ, με εξεγέρσεις, τανκ στους δρόμους πείνα και εξαθλίωση. Δείτε τι έγινε πριν μερικά χρόνια στην Αργεντινή με τα σκληρά μέτρα που πήρε η κυβέρνηση κατ εντολήν του ΔΝΤ.

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ




Share on Facebook

Αναρτήθηκε από troktiko στις 10:49 π.μ.

Σαν σήμερα η πόλις εάλω...

Σαν σήμερα που «Μπήκαν στη Πόλη οι οχτροί», σαν σήμερα που παραδόθηκε η χώρα για λεηλασία στους ξένους, τους νέους «σταυροφόρους» που αντί για σπαθί κρατάνε spread, σαν σήμερα πριν από 806 χρόνια, εκείνο τον Απρίλη του 1204, οι δυτικοί κατακτητές λεηλατούσαν για πρώτη φορά....


την Κωνσταντινούπολη. Διαβάστε το χρονικό της πρώτης Άλωσης, και θα καταλάβετε τι περιμένει την χώρα. Αντισταθείτε στην λεηλασία της και στηρίξτε αυτούς που αντιστέκονται. Κατά μία τραγική ιστορική συγκυρία σαν σήμερα, στις 23 Απριλίου 1941, ο στρατηγός Τσολάκογλου υπέγραφε την παράδοση της χώρας στους Γερμανούς. Μετά από 69 χρόνια η ιδιότητα του παραδιδόμενου μόνο άλλαξε: Ο στρατηγός, έγινε πρωθυπουργός… Η Ελλάδα δεν είναι αυτοί που την πούλησαν. Η Ελλάδα είμαστε εμείς που θα αντισταθούμε. Πάντα η Ελλάδα ανήκε στους Έλληνες που αντιστέκονταν. Που πολεμούσαν όλους τους κατακτητές, όλων των εποχών: Φράγκους, Τούρκους, Γερμανούς, ΔΝΤ… Μην σκύψετε ποτέ το κεφάλι και μην δηλώσετε ποτέ υποταγή. Όταν οι “άρχοντες” θα μιλάνε για “κηδεμονία” και “χαμένη εθνική κυριαρχία”, εσείς θα φωνάζετε “ΕΙΜΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ, ΕΙΜΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ”. Στις δύσκολες στιγμές αυτών των καιρών που έρχονται, πάντα το γαλάζιο και το λευκό να ντύνει και να ζεσταίνει την ελληνική ψυχή σας.

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ "ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ"

Ήρθαν ντυμένοι φίλοι αμέτρητες φορές οι εχθροί μου...

Ήρθαν ντυμένοι φίλοι αμέτρητες φορές οι εχθροί μου το παμπάλαιο χώμα πατώντας και το χώμα δεν έδεσε ποτέ με τη φτέρνα τους. Έφεραν το Σοφό, τον Οικιστή, και το Γεωμέτρη, βίβλους γραμμάτων και αριθμών, την πάσα υποταγή και δύναμη, το παμπάλαιο φως εξουσιάζοντας. Και το φως δεν έδεσε ποτέ....


με τη σκέπη τους. Ούτε μέλισσα καν δεν γελάστηκε το χρυσό ν’ αρχίσει παιχνίδι ούτε ζέφυρος καν, τις λεύκες να φουσκώσει ποδιές. Έστησαν και θεμελίωσαν στις κορφές, στις κοιλάδες, στα πόρτα πύργους κραταιούς και επαύλεις ξύλα και άλλα πλεούμενα, τους νόμους τους θεσπίζοντας τα καλά και συμφέροντα, στο παμπάλαιο μέτρο εφαρμόζοντας. Και το μέτρο δεν έδεσε ποτέ με την σκέψη τους. Ούτε καν ένα χνάρι θεού στην ψυχή τους σημάδι δεν άφησε ούτε καν ένα βλέμμα ξωθιάς τη μιλιά τους δεν είπε να πάρει. Έφτασαν ντυμένοι «φίλοι» αμέτρητες φορές οι εχθροί μου τα παμπάλαια δώρα προσφέροντας. Και τα δώρα τους άλλα δεν ήτανε παρά μόνο σίδερο και φωτιά. Στ’ ανοιχτά που καρτέραγαν δάχτυλα μόνο όπλα και σίδερο και φωτιά. Μόνο όπλα και σίδερο και φωτιά

Τα ψέματα και οι αλήθειες για το χρέος Δημήτρης Καζάκης Δημοσιεύτηκε στο "Ποντίκι" στις 25/3/2010

H χρεωκοπία της χώρας είναι δεδομένη. Όχι γιατί την επιδιώκουν κάποιοι καταχθόνιοι και σκοτεινοί κερδοσκόποι, αλλά γιατί το κράτος και η οικονομία της χώρας δεν μπορεί πια να σηκώσει το βάρος της εξυπηρέτησης των δανείων. Αυτή είναι η αλήθεια που κρύβει συστηματικά η κυβέρνηση από τον ελληνικό λαό.

Ο κ. Παπανδρέου μιλώντας στη 8^η Σύνοδο του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ στις 20/3, διαβεβαίωνε: «Να είναι όλοι βέβαιοι, να είναι ακόμα πιο βέβαιοι οι διάφοροι καλοθελητές, που καθημερινά διαδίδουν ψευδείς ειδήσεις για τη χώρα μας, με προφανείς σκοπιμότητες: Η Ελλάδα δεν θα χρεοκοπήσει. Δεν θα την αφήσουμε να χρεοκοπήσει.» Η δήλωση αυτή μοιάζει εξαιρετικά με μια άλλη ιστορική δήλωση, του Ελευθερίου Βενιζέλου, όταν σε διάγγελμά του προς τον Ελληνικό λαό στις 27 Σεπτεμβρίου 1931, διαβεβαίωνε κι αυτός: «Δίδω προς τον ελληνικόν λαόν την προσωπική διαβεβαίωσιν, ότι έχω απόλυτον την πεποίθησιν ότι ημπορούμεν να διατηρήσουμεν την ακεραιότητα του εθνικού μας νομίσματος και να αποφύγωμεν επομένως τας συμφοράς που θα επακολούθουν την ανατροπήν της σταθεροποιήσεως.»

Την εποχή εκείνη είχαν ανακαλύψει μια άλλη νομισματική πανάκεια για τα οικονομικά προβλήματα της Ελλάδας, την οποία αντί για ευρώ ονόμαζαν χρυσή δραχμή. Για να στηριχθεί το «ισχυρό νόμισμα» της Ελλάδας που ήταν κλειδωμένο με την χρυσή Αγγλική λίρα, ξεπουλήθηκε κυριολεκτικά το σύμπαν. Όλες οι υποδομές της χώρας δόθηκαν σε ξένες εταιρείες (Ούλεν, Πάουερς, κλπ.) ενώ η χρυσή δραχμή χρηματοδοτήθηκε αδρά με πληθώρα δανείων.

Για να στηριχθεί η χρυσή δραχμή και το πρόγραμμα δημόσιου δανεισμού εφαρμόστηκε σκληρή λιτότητα με την κατάργηση κάθε κοινωνικής δαπάνης. Η μόνη κοινωνική πρόνοια που απέμεινε στη χώρα ήταν τα λαχεία και τα λαϊκά συσσίτια των φιλανθρωπικών σωματείων. Οι εφημερίδες της εποχής δημοσίευαν καθημερινά δεκάδες θανάτους από την πείνα. Το κράτος προκειμένου να συνεχίσει τη στήριξη της χρυσής δραχμής και να πληρώνει τα τοκοχρεωλύσια των δανείων του, έκλεινε τα δημόσια σχολεία, δημοτικά και γυμνάσια και απέλυε δασκάλους και καθηγητές. Το σύνολο των δημοσίων υπαλλήλων κλήθηκε να καταβάλει με τη βία έως και το 50% των αποδοχών του. Πολλοί απ' αυτούς απολύθηκαν. Απαγορεύτηκε ο συνδικαλισμός στους δημοσίους υπαλλήλους και οι απεργίες στους εργάτες, ενώ οι διαδηλώσεις κηρύχθηκαν παράνομες.

Η Ελλάδα είχε τεθεί υπό διπλή κηδεμονία, όχι μόνο του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου που είχε εγκατασταθεί ήδη από το 1898, ως αποτέλεσμα της χρεωκοπίας επί Τρικούπη το 1893 και του ελληνοτουρκικού πολέμου της ντροπής του 1897, αλλά καιτης Δημοσιονομικής Επιτροπής της Κοινωνίας των Εθνών, η οποία προκειμένου να προστατεύσει τα συμφέροντα των δανειστών της χώρας, απαιτούσε να χυθεί αίμα. Οι κυβερνήσεις της χώρας, ως τυφλά και πειθήνια όργανα της κηδεμονίας, εκτελούσαν με υπερβάλλοντα ζήλο τις έξωθεν εντολές. Το αποτέλεσμα μπορεί εύκολα να το φανταστεί κανείς. Λίγους μόνο μήνες μετά από τη διαβεβαίωση του Βενιζέλου η χρυσή δραχμή συντρίφτηκε και η χώρα κήρυξε επίσημα την χρεωκοπία της λόγω αδυναμίας αποπληρωμής των χρεών της. Με το χρεωστάσιο η χώρα παραδόθηκε στο έλεος των δανειστών της. Προκειμένου αυτοί να πάρουν τα λεφτά τους έφεραν ξανά στη χώρα το βασιλιά, που είχε εκδιωχθεί το 1922 και βοήθησαν να ανοίξει ο δρόμος για το φασιστικό καθεστώς της 4^ης Αυγούστου του Μεταξά.

Όπως σήμερα, έτσι και τότε, οι λόγοι που οι πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες έφεραν την ευθύνη για τη χρεωκοπία της χώρας,επικαλούνταν για να δικαιολογηθούν ήταν η «ατάσθαλος οικονομική πολιτική» του κράτους. Κι όπως σήμερα με το ευρώ, έτσι και τότε, κάθε σκέψη για εγκατάλειψη της χρυσής δραχμής ισοδυναμούσε με σεισμούς, λιμούς και καταποντισμούς. Μόνο που οι σεισμοί, λιμοί και καταποντισμοί ήρθαν από την προσπάθεια διάσωσης του «ισχυρού νομίσματος». Προκειμένου λοιπόν να διασωθεί το «ισχυρό νόμισμα» ας πέθαινε η χώρα και ο λαός της.

Μάλιστα, μέχρι και ειδικό ταμείο ιδρύθηκε το 1930 για την στήριξη της δραχμής, ανάλογο με αυτό του κ. Πετσάλνικου σήμερα. Το ταμείο αυτό οργάνωνε δεξιώσεις στα καλά σαλόνια των Αθηνών και καλούσε τις κυρίες του καλού κόσμου να δώσουν κοσμήματα και ότι άλλο πολύτιμο έχουν «δια την εθνικήν υπόθεσιν». Η εξέλιξη ήταν προβλέψιμη. Κάποιοι αετονύχηδες καταχράστηκαν το ταμείο, λίγο πριν κηρυχθεί το επίσημο χρεωστάσιο και κατέφυγαν σε χώρες της Λατινικής Αμερικής για να ζήσουν τη ζωή τους εις υγείαν των κορόιδων.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται.

Ένα παρόμοιο σκηνικό βλέπουμε να στήνεται και σήμερα προκειμένου να παραδοθεί η χώρα και ο λαός της στο έλεος των δανειστών και των αγορών. Οι ίδιες λογικές, οι ίδιες δικαιολογίες, οι ίδιες πρακτικές, τα ίδια αποτελέσματα. Τι συνέβη όμως και βρεθήκαμε ξανά σαν χώρα σε κατάσταση χρεωκοπίας; Ο πίνακας που παραθέτουμε είναι αποκαλυπτικός.

Σύμφωνα μ' αυτόν οι πληρωμές για τα δάνεια που έχουν συνάψει οι κυβερνήσεις της χώρας εκτινάχθηκαν από 23,8 δις ευρώ το 2000 στα 84,2 δις ευρώ το 2009. Δηλαδή από το 17,4% του ΑΕΠ της χώρας το 2000, στο 35% του ΑΕΠ το 2009! Μπορεί να αντέξει αυτό το βάρος η οικονομία της χώρας; Και βέβαια όχι. Εδώ βρίσκεται το όλο πρόβλημα. Όταν η χώρα έχει φτάσει να ξοδεύει το 140% των εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού σε εξυπηρέτηση του δανεισμού της, είναι προφανές ότι βρίσκεται σε κατάσταση χρεωκοπίας, είτε το θέλει, είτε δεν το θέλει, είτε το γνωρίζει, είτε όχι.

Που οφείλεται αυτός ο δανεισμός; Η συνηθισμένη δικαιολογία είναι το σπάταλο κράτος. Από τον πίνακα όμως βλέπουμε ότι η συμμετοχή των κρατικών ελλειμμάτων στο δημόσιο δανεισμό είναι ασήμαντη. Την τελευταία δεκαετία το ελληνικό δημόσιο πλήρωσε συνολικά σε εξυπηρέτηση δανείων πάνω από 450 δις ευρώ και δανείστηκε εκ νέου σχεδόν 486 δις ευρώ. Απ' αυτόν τον νέο δανεισμό μόλις το 3,1% κατά μέσο όρο πήγε στην κάλυψη του δημοσιονομικού ελλείμματος. Όλα τα υπόλοιπα πήγαν στην αναχρηματοδότηση του δημόσιου χρέους.

Ακόμη και για το 2009, όπου το δημόσιο έλλειμμα έφτασε τα 17,1 δις, ο νέος δανεισμός του δημοσίου ξεπέρασε συνολικά τα 85,2 δις ευρώ. Με άλλα λόγια το δημόσιο έλλειμμα συνέβαλε στο νέο δανεισμό του δημοσίου μόνο κατά 20%. Επομένως, προς τι τα μέτρα και η λιτότητα για να περιοριστεί το δημόσιο έλλειμμα; Η αλήθεια είναι ότι όσο κι αν περιορισθεί το δημόσιο έλλειμμα, όσο κι αν σφίξουν το ζωνάρι οι δημόσιοι υπάλληλοι, όσο κι αν περιοριστούν οι κρατικές δαπάνες, όσους φόρους κι αν μαζέψουν οι εισπρακτικοί μηχανισμοί του κράτους, δεν πρόκειται να αναχαιτισθεί το δημόσιο χρέος. Είναι χαρακτηριστικό ότι με βάση τις καλύτερες δυνατές προβλέψεις το δημόσιο χρέος της χώρας θα εκτιναχθεί έως το 2012 στα 350 δις ευρώ, δηλαδή στο 135% του ΑΕΠ. Πράγμα που σημαίνει ότι η ετήσια εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους θα αγγίξει ή και θα ξεπεράσει το 40% του ΑΕΠ. Κι όλα αυτά με την προϋπόθεση ότι όλα τα μέτρα της κυβέρνησης θα αποδώσουν τα αναμενόμενα. Πράγμα φυσικά πολύ αμφίβολο.

Γιατί η κυβέρνηση που διαρρηγνύει υποκριτικά τα ιμάτιά της για τους μισθούς και τις συντάξεις που πληρώνει το δημόσιο, δεν λέει κουβέντα για τον φόρο αίματος που πληρώνει η χώρα στους δανειστές της; Για λόγους σύγκρισης και μόνο, αξίζει να σημειώσουμε ότι το σύνολο των αμοιβών και συντάξεων που πληρώνει το κράτος στους δημόσιους υπαλλήλους ανήλθε το 2009 στα 25,5 δις ευρώ, δηλαδή στο 10,6% του ΑΕΠ της χώρας. Ολόκληρο το ποσό αυτό φτάνει μόλις στο 31% του συνόλου των εξόδων για την εξυπηρέτηση του δημόσιου δανεισμού τον ίδιο χρόνο. Τι περιμένει λοιπόν να αποκομίσει η κυβέρνηση από τη λιτότητα, εκτός από την εξουθένωση των εργαζομένων και της κοινωνίας;

Προς τα πού βαδίζουμε;

Για να καταλάβουμε τι σημαίνει η επιβάρυνση από την εξυπηρέτηση του χρέους και πόσο ανατροφοδοτεί την έξαρση του δημόσιου χρέους, αρκεί να πούμε το εξής: Την τελευταία δεκαετία (2000-2009) το ελληνικό δημόσιο πλήρωσε στους δανειστές του πάνω από 450 δις ευρώ. Παρ' όλα αυτά το δημόσιο χρέος της χώρας όχι μόνο δεν συγκρατήθηκε, αλλά αυξήθηκε την ίδια δεκαετία σχεδόν 155 δις ευρώ! Ενώ τα επόμενα δύο χρόνια, με τις καλύτερες δυνατές προβλέψεις, το ελληνικό δημόσιο θα κληθεί να πληρώσει συνολικά πάνω από 180 δις ευρώ για εξυπηρέτηση ενός διαρκώς αυξανόμενου χρέους. Πώς είναι δυνατό να συνεχιστεί αυτή αιμορραγία χωρίς να οδηγηθεί η χώρα στη διάλυση και η κοινωνία στην ανέχεια;

Αυτός είναι ο λόγος που δεν μπορεί να υπάρξει άλλη πολιτική, αν δεν αντιμετωπιστεί πρώτα απ' όλα ο βρόγχος του δανεισμού και δεν ξεφύγει η χώρα από τη θανάσιμη λαβή που της έχουν εφαρμόσει οι δανειστές της με την συνεπικουρία της ΕΕ.Όσο για το ποιος φταίει για την κατάσταση, δεν έχει παρά να κοιτάξει κανείς τα ελλείμματα στην παραγωγή, το εμπορικό ισοζύγιο, αλλά και την τεράστια διαφυγή κεφαλαίων στο εξωτερικό. Είναι χαρακτηριστικό ότι στα τέλη του 2009 (με βάση τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία του ΔΝΤ) έχουν βγει από την Ελλάδα πάνω από 200 δις δολ. που έχουν τοποθετηθεί σε κάθε είδους κερδοσκοπία (μετοχές, ομόλογα, παράγωγα, κλπ.) του εξωτερικού! Ποιοι τα έβγαλαν από την Ελλάδα; Οι δημόσιοι υπάλληλοι; Κι από πού βγήκαν αυτά; Προφανώς από τη λεηλασία της χώρας, από τα υπερκέρδη των μονοπωλίων, των καρτέλ και των τραστ, που φρόντισαν να διογκώσουν με τις πολιτικές των ιδιωτικοποιήσεων, των ανοιχτών αγορών και της απορρύθμισης όλες οι κυβερνήσεις.

Μάλιστα, σύμφωνα με την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών, στα τέλη του 2009 υπήρχαν ως καταθέσεις κατοίκων της Ελλάδας σε τράπεζες του εξωτερικού 15 δις ευρώ. Αναλογικά με το οικονομικό μέγεθος της χώρας, η Ελλάδα είναι μια από τις χώρες με τις περισσότερες καταθέσεις κατοίκων της σε τράπεζες του εξωτερικού. Οι ιδιοκτήτες αυτών των λογαριασμών δεν είναι περισσότεροι από 3.000. Αν είχαμε την ευκαιρία να ακτινοσκοπήσουμε τους λογαριασμούς αυτούς θα ανακαλύπταμε τηναφρόκρεμα του επιχειρηματικού και πολιτικού κόσμου της χώρας. Πρόκειται για μια οικονομική και πολιτική ολιγαρχία που δεν της καίγεται καρφί για το τι θα απογίνει η χώρα.

Όταν μιλάμε για κέρδη και υπερκέρδη, αρκεί να πούμε ότι σύμφωνα με τους National Accounts της Eurostat, σε κάθε 1000 ευρώ νέα προϊόντα και υπηρεσίες (δηλαδή προστιθέμενη αξία) που παρήγαγε ετήσια η ελληνική οικονομία την τελευταία δεκαετία, τα 560 ευρώ μετατράπηκαν σε επιχειρηματικό κέρδος και μόλις τα 350 σε αποζημίωση των εργαζομένων. Στην ΕΕ η αντίστοιχη κατανομή είναι 360 υπέρ του επιχειρηματικού κέρδους και 550 υπέρ της εργασίας! Η Ελλάδα κατέχει την υψηλότερη θέση μέσα στην ΕΕ ως προς το μερίδιο του προϊόντος της που νέμεται το επιχειρηματικό κέρδος, το οποίο το 2008 (για το οποίο διαθέτουμε στοιχεία) έφτασε στο ύψος ρεκόρ του 59,5%. Πίσω της ακολουθεί η Βουλγαρία, η Ουγγαρία, η Τσεχία, η Ιρλανδία, κοκ.

Το ελληνικό κράτος υπήρξε εξ ιδρύσεώς του σπάταλο, διεφθαρμένο και βαθύτατα παρασιτικό. Κι αυτό γιατί οικοδομήθηκε για να εξυπηρετήσει μια οικονομική και πολιτική ολιγαρχία, η οποία το αξιοποίησε για να λεηλατήσει τη χώρα και το λαό της. Ο δανεισμός ήταν εξυπαρχής ένας από τους πιο προσοδοφόρους τρόπους για να χρηματοδοτηθεί αυτή η λεηλασία. Έτσι προέκυψαν και οι απανωτές χρεοκοπίες του ελληνικού κράτους. Υπολογίζεται ότι από τα 170 χρόνια του επίσημου ελληνικού κράτους έως το τέλος του 20^ου αιώνα, η χώρα βρέθηκε σε κατάσταση πτώχευσης στα 50 από αυτά. Η τελευταία επίσημη πτώχευση ήταν αυτή του 1932. Και τότε ο λαός ήξερε πολύ καλά ότι οι κυβερνήτες της χώρας που την οδήγησαν στην χρεωκοπία δεν ήταν τίποτε περισσότερο από ένα σώμα πολιτικών «επαγγελματιών επιδιωκόντων ατομικά συμφέροντα και εξαγοραζομένων υπό των διαφόρων αναδόχων εταιριών, της δωροδοκίας διενεργουμένης δια του εις το Χρηματιστήριον διεξαγομένου παιγνιδίου, όπερ πράκτορες καθωδήγουν εκ των διαδρόμων της βουλής», όπως έγραφε εκείνη την εποχή ο επιφανής ιστορικός Π. Καρολίδης.

Σήμερα βαδίζουμε ολοταχώς προς μια νέα επίσημη πτώχευση. Κι αυτό γιατί φαίνεται αδιανόητο στην κυβέρνηση της χώρας, όπως έγινε και σε ανάλογες εποχές παλιότερα, να αμφισβητήσει την εξάρτηση της χώρας από τους δανειστές και τις διεθνείς αγορές. Φαίνεται αδιανόητο στην κυβέρνηση να προτάξει το συμφέρον της χώρας και του λαού της, έναντι των συμφερόντων των αγορών, των τραπεζών και των ισχυρών της ΕΕ. Κι έτσι όλοι μαζί έχουν δρομολογήσει για τη χώρα μια ακόμη καταστροφική πτώχευση. Το βασικό πρόβλημα της κυβέρνησης είναι το πώς θα τεθεί η χώρα υπό κηδεμονία προκειμένου οι διεθνείς τοκογλύφοι και οι αγορές να κατασχέσουν και να δημεύσουν ότι μπορούν. Οι συζητήσεις στην ΕΕ, οι κινήσεις της κυβέρνησης και τα πακέτα των μέτρων, αφορούν στην προετοιμασία του εδάφους και στην τελική μορφή που θα πάρει η επίσημη μετατροπή της χώρας σε αποικία του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου. Αυτό θα γίνει υπό την κηδεμονία της ΕΕ, του ΔΝΤ, ή ενός συνδυασμού και των δυό; Θα γίνει με το ευρώ, με την επιστροφή σ' ένα ελεγχόμενο και πληθωριστικό εθνικό νόμισμα, ή με την επιβολή διπλού νομίσματος; Όλα αυτά δεν είναι παρά λεπτομέρειες που υπηρετούν την ίδια βασική κατεύθυνση, την ίδια πορεία προς την επίσημη πτώχευση και δήμευση της χώρας.

Δημήτρης Καζάκης

Σύνοπση

Oι πληρωμές για τα δάνεια που έχουν συνάψει οι κυβερνήσεις της χώρας εκτινάχθηκαν από 23,8 δις ευρώ το 2000 στα 84,2 δις ευρώ το 2009. Δηλαδή από το 17,4% του ΑΕΠ της χώρας το 2000, στο 35% του ΑΕΠ το 2009!

Όταν η χώρα έχει φτάσει να ξοδεύει το 140% των εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού σε εξυπηρέτηση του δανεισμού της, είναι προφανές ότι βρίσκεται σε κατάσταση χρεωκοπίας, είτε το θέλει, είτε δεν το θέλει, είτε το γνωρίζει, είτε όχι.

Tην τελευταία δεκαετία το ελληνικό δημόσιο πλήρωσε συνολικά σε εξυπηρέτηση δανείων πάνω από 450 δις ευρώ και δανείστηκε εκ νέου σχεδόν 486 δις ευρώ. Απ' αυτόν τον νέο δανεισμό μόλις το 3,1% κατά μέσο όρο πήγε στην κάλυψη του δημοσιονομικού ελλείμματος. Όλα τα υπόλοιπα πήγαν στην αναχρηματοδότηση του δημόσιου χρέους.

Ακόμη και για το 2009, όπου το δημόσιο έλλειμμα έφτασε τα 17,1 δις, ο νέος δανεισμός του δημοσίου ξεπέρασε συνολικά τα 85,2 δις ευρώ. Με άλλα λόγια το δημόσιο έλλειμμα συνέβαλε στο νέο δανεισμό του δημοσίου μόνο κατά 20%. Επομένως, προς τι τα μέτρα και η λιτότητα για να περιοριστεί το δημόσιο έλλειμμα;

Είναι χαρακτηριστικό ότι με βάση τις καλύτερες δυνατές προβλέψεις το δημόσιο χρέος της χώρας θα εκτιναχθεί έως το 2012 στα 350 δις ευρώ, δηλαδή στο 135% του ΑΕΠ. Πράγμα που σημαίνει ότι η ετήσια εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους θα αγγίξει ή και θα ξεπεράσει το 40% του ΑΕΠ. Κι όλα αυτά με την προϋπόθεση ότι όλα τα μέτρα της κυβέρνησης θα αποδώσουν τα αναμενόμενα. Πράγμα φυσικά πολύ αμφίβολο.

σύμφωνα με την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών, στα τέλη του 2009 υπήρχαν ως καταθέσεις κατοίκων της Ελλάδας σε τράπεζες του εξωτερικού 15 δις ευρώ. Αναλογικά με το οικονομικό μέγεθος της χώρας, η Ελλάδα είναι μια από τις χώρες με τις περισσότερες καταθέσεις κατοίκων της σε τράπεζες του εξωτερικού. Οι ιδιοκτήτες αυτών των λογαριασμών δεν είναι περισσότεροι από 3.000.

Όταν μιλάμε για κέρδη και υπερκέρδη, αρκεί να πούμε ότι σύμφωνα με τους National Accounts της Eurostat, σε κάθε 1000 ευρώ νέα προϊόντα και υπηρεσίες (δηλαδή προστιθέμενη αξία) που παρήγαγε ετήσια η ελληνική οικονομία την τελευταία δεκαετία, τα 560 ευρώ μετατράπηκαν σε επιχειρηματικό κέρδος και μόλις τα 350 σε αποζημίωση των εργαζομένων. Στην ΕΕ η αντίστοιχη κατανομή είναι 360 υπέρ του επιχειρηματικού κέρδους και 550 υπέρ της εργασίας!

Τάσος Ι. Καμπάς - Καλή σας μέρα