Αθάνατος Ποιητής ΣΟΥΡΗΣ

Ποιός είδε κράτος λιγοστό
σε όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;
Να τρέφει όλους τους αργούς,
νάχει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;
Νάχει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε;

Γεώργιος Σουρης (1853-1919): σατιρικος ποιητης απο την Σύρο.
Παρόλο που έζησε τον προηγούμενο αιώνα οι στοχασμοί του είναι τόσο επίκαιροι που αποκρυπτογραφούν το DNA όλων των Ελληνικών Κυβερνήσεων.

Easter-Πασχα

"Ιδού ο Νυμφίος Έρχεται"

Share on Facebook

Διαβάστε Περισσότερα

Αναρτήθηκε από troktiko

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Τασος Γλυφάδα

Μην ξεχνάμε ότι η Πόλη αλώθηκε απο τους Σταυροφόρους (βλέπε Συμμάχους) και απλά έπεσε μετά ΑΦΡΑΓΚΗ και ΑΔΥΝΑΤΙΣΜΕΝΗ στους Τούρκους...Αυτό θέλουμε?

Όλα όσα συμβαίνουν τώρα, δυστυχώς είναι η συνεχής επανάληψη της ιστορίας μας, απλά αλλάζουν οι παράμετροι.

Όταν το 1821 αποφασίστηκε να επαναστατήσουμε, πόσοι άραγε θυμόμαστε ή πόσοι ξέρουμε ότι οι προύχοντες εκείνης της εποχής (Έλληνες προύχοντες) δεν ήθελαν να επαναστατήσουμε ή στην καλύτερη περίπτωση έβλεπαν την επανάσταση με μεγάλο σκεπτικισμό?. Μέσα σε αυτούς ήταν και η εκκλησία.

Ο λαός ήταν αυτός που ανάγκασε τους προύχοντες να επαναστατήσουν, όταν για παράδειγμα οι Υδραίοι εγκλώβισαν στο σπίτι του τον Κουντουριώτη για να τον πιέσουν να δεχτεί την επανάσταση.

Οι ανώνυμοι Έλληνες που πέθαναν στην ψάθα γιατί έδωσαν τα πάντα για τον αγώνα παρέμειναν άγνωστοι, ή στην καλύτερη περίπτωση είπαν ορισμένες κουβέντες για αυτούς, βλέπε Κανάρης και Μιαούλης.

Ο άνθρωπος που δώρισε το κτίριο της ακαδημίας εμπορικού ναυτικού στην Ύδρα, ΤΣΑΜΑΔΟΣ, ήταν άφαντος στην Ιστορία μας γιατί πολύ απλά ήταν απο τους υποκινητές του εγκλωμισμού της οικίας του Κουντουριώτη. Ξέρετε πότε έβαλαν το άγαλμά του στην Ύδρα? Το 1993 και το τίμησε ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Μετά τιμής

ΑΝΕΚΔΟΤΟ

Στις μέρες μας δαπανώνται πέντε φορές περισσότερα χρήματα στην έρευνα για την ανδρική ανικανότητα και την προσθετική στήθους στις γυναίκες, σε σχέση με αυτά που δαπανώνται για τη θεραπεία της νόσου Alzheimer. Ως εκ τούτου σε λίγα χρόνια θα έχουμε ηλικιωμένους με τέλεια στύση και ηλικιωμένες με μεγάλα βυζιά που όμως κανείς τους δε θα θυμάται σε τι χρησιμεύουν...

ΤΑΧΑΜΟΥ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΦΙΛΑΘΛΟΙ ΚΑΦΡΟΙ

Είμαι Παναθηναϊκός από τα γεννοφάσκια μου, αλλά έχω να πάω γήπεδο πάρα πολλά χρόνια, και βέβαια καταλαβαίνουν όλοι το γιατί. Επίσης έχω πάψει να βλέπω ποδόσφαιρο ακόμα και στην τηλεόραση.

Όσον αφορά τα χθεσινά έκτροπα στο γήπεδο, θα έπρεπε να αναφέουμε ότι δυστυχώς τα ίδια έγιναν και στον Πειραιά. Κάποιοι κλένε τα αυτοκίνητά τους και τις τζαμαρίες τους.

Η λύση πλέον είναι μία. Την θυμάστε την Θάτσερ?. Εεε, ακριβώς αυτό χρειαζόμαστε. Δεν μπορεί να καταφθάνει στο γήπεδο το πούλμαν τις αντίπαλης ομάδας και να προετοίμαζονται όλοι για πολεμική σύγκρουση....ΗΜΑΡΤΟΝ και ΞΕΦΤΙΛΑ.

Παρόλο που ο Πρόεδρος του ΠΑΟ είναι νέος άνθρωπος, και πιστεύω με φρέσκιες αντιλήψεις, θα πρέπει να δεσμευτεί για την πλήρη αποζημίωση της ακρωτηριασμένης γυναίκας, και να κλείσει μόνος του για τα επόμενα παιχνίδια τις κερκίδες. Το ίδιο και ο κύριος Κόκαλης. Αν έχουν τα άντερα. Όσοι τουρίστες υπήρχαν στον Πειραιά την Κυριακή έτρεχαν να κρυφτούν...Τα δεχόμαστε αυτά μωρέ Έλληνες?

Δεν πάει άλλο, γινόμαστε ρόμπα παντού. Μετά λέμε γιατί στο εξωτερικό μας φτύνουν?? Άντε λοιπόν ήρθε εχθές, και δυστυχώς για πολλοστή φορά, η επιβεβαίωση για ποιό λόγο είμαστε για φτύσημο.

Για κάποια ΜΑΛΑΚΙΣΜΕΝΑ που μας κάνουν ρεζίλι, και για κάποιους ΜΕΓΑΛΟΣΧΗΜΟΥΣ που τάχαμου ασχολούνται με τον αθλητισμό θα δεχόμαστε να γινόμαστε ρόμπες και να κινδυνεύουμε? Αυτή η κοπέλα θα μπορούσε να είμαστε εμείς, οι καταστρεμένες περιουσίες θα μπορούσε να είναι δικές μας.

Όσο για τα ΒΛΑΜΕΝΑ, ας πάρουν χαμπάρι ότι οι ίδιες οι ομάδες παίζουν τους εαυτούς τους στο στοίχημα εκτός και εντός Ελλάδας. Αυτα τα βλαμμένα για ποιά ιδέα τραυματίζουν και καταστρέφουν???

Αν έχει άντερα η ΘΥΡΑ 13, που κάποτε ήθελα να πάω να γραφτώ, ας βγει να μιλήσει και αν μπορεί ας διαφυλάξει το όνομα της ομάδας και των οπαδών της.

Μετά τιμής
Τάσος Ι. Καμπάς
Πλοίαρχος Εμπορικού Ναυτικού.

Πως το οικονομικό Δ Ράιχ πνίγει την Ελλάδα!

Παρασκευή, 19 Μάρτιος 2010 00:57

posted by sofokleous10.gr

Το γερμανικό σχέδιο οικονομικής ηγεμονίας στην Ευρώπη, με στόχο τη δημιουργία ενός Τέταρτου Ράιχ με οικονομικά μέσα, βρίσκεται πίσω από την ασφυκτική πίεση στην Ελλάδα, ενώ και οι περισσότερες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις συνειδητοποιούν τώρα, ότι αργά ή γρήγορα θα γίνουν οι επόμενοι στόχοι αυτής της γερμανικής προέλασης.

Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, η γερμανική πολιτική και επιχειρηματική ηγεσία έχει θέσει σε εφαρμογή ένα σχέδιο, που τείνει να μετατρέψει τα επόμενα χρόνια όλες τις χώρες της Ευρωζώνης σε φτηνές βάσεις παραγωγής της Γερμανίας:

- Το 1995, σύμφωνα με στοιχεία του ΟΟΣΑ, το μοναδιαίο κόστος εργασίας στην Γερμανία έφθασε στο ιστορικό αποκορύφωμά του και έκτοτε πάγωσε, με συνεχείς μεταρρυθμίσεις που συμπιέζουν τα εισοδήματα των εργαζομένων, με «αντάλλαγμα» τη διατήρηση θέσεων εργασίας. Παράλληλα, συμπιέζεται και η ζήτηση αγαθών και υπηρεσιών, που θα μπορούσαν να εξάγουν οι άλλες χώρες της Ευρωζώνης στην Γερμανία.

- Το αποτέλεσμα της φρενήρους κούρσας της Γερμανίας προς όλο και μεγαλύτερη μείωση του εργατικού κόστους είναι δραματικό, ιδιαίτερα για τις χώρες του Νότου, αλλά τελευταία και για την Γαλλία: το κόστος εργασίας στην Ελλάδα αυξήθηκε κατά 17% από το ’95, της Ισπανίας κατά 30% και της Ιταλίας κατά 75%. Τα διεθνή μερίδια αγοράς των χωρών του νότου συρρικνώνονται, ενώ το εμπορικό πλεόνασμα της Γερμανίας έχει ξεπεράσει τα 120 δις. ευρώ και είναι πλέον υπερδιπλάσιο από το πλεόνασμα της Γαλλίας (49 δις. ευρώ).

- Η δημιουργία της νομισματικής ένωσης έδωσε ακόμη μεγαλύτερα πλεονεκτήματα στην Γερμανία, διευρύνοντας τις ανισορροπίες: οι χώρες που δεν μπορούν να ακολουθήσουν τη γερμανική κούρσα ανταγωνιστικότητας έχουν χάσει τη δυνατότητα να προχωρήσουν σε ανταγωνιστικές υποτιμήσεις των νομισμάτων τους, ενώ τα εξαιρετικά χαμηλά επιτόκια που έχει διατηρήσει η ΕΚΤ εδώ και δέκα χρόνια εξυπηρετούσαν μεν τη γερμανική οικονομία, που είχε χαμηλό ρυθμό ανάπτυξης, αλλά συνέβαλαν στη μεγάλη αύξηση των ιδιωτικών και δημόσιων χρεών στις χώρες του Νότου, όπως και στην αύξηση των ελλειμμάτων των ισοζυγίων πληρωμών.

- Η παγκόσμια κρίση επέτεινε το πρόβλημα, καθώς οι χώρες του Νότου βρέθηκαν αντιμέτωπες με το πάγωμα της ανάπτυξης και με νέα χρέη, για να στηρίξουν τις οικονομίες στη διεθνή ύφεση, η Γερμανία πάτησε ακόμη περισσότερο το «γκάζι» των εξαγωγών, για να τις χρησιμοποιήσει ως μηχανισμό εξόδου από την κρίση και παράλληλα συγκράτησε ακόμη περισσότερο το εργατικό κόστος, βυθίζοντας ακόμη χαμηλότερα τη ζήτηση στην αγορά της.

Καθώς οι χώρες του Νότου, με πρώτη την Ελλάδα, γονατίζουν από το βάρος των χρεών και της οικονομικής καχεξίας, η Γερμανία περνά στο επόμενο και πιο επικίνδυνο στάδιο της πολιτικής της, που έχει θορυβήσει ακόμη και την Γαλλία, ιστορικό εταίρο των Γερμανών στο σχέδιο της ευρωπαϊκής ενοποίησης, μετά το μακελειό του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Οι Γερμανοί, αρχής γενομένης από την Ελλάδα, προτείνουν σε όσες χώρες «γονατίζουν», αντιμετωπίζοντας τεράστια ανοίγματα στο ισοζύγιο πληρωμών, που είναι το πραγματικά σοβαρό πρόβλημα, πέρα από τα δημοσιονομικά ελλείμματα, μια συνταγή που δεν έχει ακολουθηθεί καν από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο: εισηγούνται αιματηρά μέτρα σταθεροποίησης, χωρίς καν να παρέχεται στα κράτη η χρηματοδοτική στήριξη που συνοδεύει πάντα ακόμη και τα σκληρότερα προγράμματα του ΔΝΤ.

Πρόγραμμα ΔΝΤ, χωρίς λεφτά ΔΝΤ

«Η Ελλάδα εφαρμόζει πρόγραμμα του ΔΝΤ, χωρίς τα λεφτά του ΔΝΤ», επισήμανε χθες χαρακτηριστικά ενώπιον του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ο διεθνούς φήμης καθηγητής Ζαν Πισανί-Φερί, συμφωνώντας απόλυτα με την τοποθέτηση, νωρίτερα, του Γιώργου Παπανδρέου στην ίδια συζήτηση. «Η Ευρώπη πρέπει να θέσει σε εφαρμογή ένα σύστημα υπό όρων παροχής βοήθειας», τόνισε ο καθηγητής, αλλά την ίδια ώρα η γερμανική πλευρά επέμενε σε μια «κλειστή» ερμηνεία της Ευρωπαϊκής Συνθήκης, λέγοντας συνεχώς «όχι» στην υποστήριξη της Ελλάδας.

Εφαρμογή «αιματηρών» μέτρων λιτότητας (η BNP έχει τονίσει ότι η Ελλάδα εφαρμόζει το αυστηρότερο πρόγραμμα που έχει τεθεί σε εφαρμογή από το 1978!) χωρίς χρηματοδοτική υποστήριξη οδηγεί σε κάθετη υποχώρηση εισοδημάτων και βαριά υποτίμηση του βιοτικού επιπέδου μιας χώρας. Η γερμανική ηγεσία, όμως, δεν φαίνεται να θορυβείται από την προοπτική αυτή, ούτε και να ανησυχεί από τον κίνδυνο πτώχευσης μιας ή περισσότερων χωρών. Στην πιο ακραία εκδοχή της γερμανικής πολιτικής, που πλέον υιοθετείται και δημόσια από την Μέρκελ ή τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, όποιος δεν μπορεί να μείνει στο ευρώ, μπορεί και να φύγει!

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι θα εκπληρωθεί ο επόμενος στόχος του γερμανικού σχεδίου: χώρες με τρομακτικά οικονομικά προβλήματα, που θα είναι υποχρεωμένες να υποστούν βαθιά ύφεση και συμπίεση εισοδημάτων, θα είναι έτοιμες να ενδώσουν στις επεκτατικές διαθέσεις των γερμανικών πολυεθνικών.

Το οικονομικό Δ’ Ράιχ ευελπιστεί, ότι για πρώτη φορά από την έναρξη της ευρωπαϊκής διαδικασίας ενοποίησης, θα σπάσουν οι εθνικές γραμμές αντίστασης στις εξαγοράς στρατηγικών επιχειρήσεων από ξένες εταιρείες και, αργά ή γρήγορα, οι μεγαλύτερες επιχειρήσεις των ασθενέστερων χωρών θα περάσουν με ελάχιστο κόστος στα χέρια γερμανικών, ώστε να επεκτείνουν θεαματικά τις βάσεις παραγωγής τους και να συνεχίσουν με νέα μέσα και δυνατότητες την κούρσα ανταγωνιστικότητας, για την κατάκτηση μιας παγκοσμίως πρωταγωνιστικής θέσεις, δίπλα στις εξαγωγικές υπερδυνάμεις της Ασίας, νέες και αναδυόμενες.

Άλλωστε, αυτή την επέκταση παραγωγικής βάσης προώθησαν με επιτυχία οι Γερμανοί στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και σε αυτή την επέκταση στηρίχθηκε σε μεγάλο βαθμό το διεθνές ανταγωνιστικό θαύμα των τελευταίων ετών από τις γερμανικές πολυεθνικές. Σήμερα, όπως ιστορικές βιομηχανίες, σαν την τσεχική Skoda, βρέθηκαν στον έλεγχο γερμανικών πολυεθνικών με ψίχουλα, οι Γερμανοί ελπίζουν ότι κάτι ανάλογο θα επαναληφθεί και σε πολλές χώρες της Ευρωζώνης, όσο αυτές θα βρίσκονται σε όλο και μεγαλύτερη οικονομική αδυναμία.

Είναι χαρακτηριστικό αυτό που συμβαίνει με τον ΟΤΕ: την ώρα που η Ελλάδα βρίσκεται με το πιστόλι στον κρόταφο και αντιμετωπίζει τον κίνδυνο χρεοκοπίας, οι Γερμανοί της Deutsche Telekom έχουν ζητήσει επισήμως την άδεια από το υπουργείο Οικονομικών, για να αγοράσουν για ένα κομμάτι ψωμί μετοχές του Οργανισμού από το Χρηματιστήριο και να αποκτήσουν την πλειοψηφία και τον πλήρη έλεγχο. Προς το παρόν η κυβέρνηση αρνείται την… ευγενική προσφορά, αλλά ουδείς γνωρίζει πόσο ακόμη θα αντέξει την πίεση.

Αν η Ελλάδα πέσει σε ακόμη βαθύτερη ύφεση, πτωχεύσει ή εκδώσει δραχμές με τριτοκοσμικές ισοτιμίες με το ευρώ, ίσως το κακόγουστο αστείο γερμανικών media («πουλήστε την Κέρκυρα ή την Ακρόπολη για να σωθείτε») να πάψει να είναι τόσο αστείο: μετρημένες στα δάχτυλα γερμανικές πολυεθνικές και εύποροι Γερμανοί θα μπορούν να αγοράσουν για ένα κομμάτι ψωμί από στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεις, μέχρι τα καλύτερα «φιλέτα» του ελληνικού real estate.

Το ξύπνημα της Γαλλίας

Για τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, η απειλή αρχίζει να γίνεται πλέον ορατή. Για πρώτη φορά στην ιστορία της Ευρώπης, υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας, η Κριστίν Λαγκάρντ, καταφέρθηκε ευθέως αυτή την εβδομάδα κατά της γερμανικής πολιτικής, από τις στήλες μάλιστα της βρετανικής «ναυαρχίδας» του οικονομικού Τύπου, των Financial Times. Η Λαγκάρντ καυτηρίασε τη συνεχή μείωση του εργατικού κόστους στη Γερμανία, για να ενισχύεται η ανταγωνιστικότητα, καθώς διαπιστώνει ότι οι γαλλικές επιχειρήσεις δυσκολεύονται όλο και περισσότερο να πουλήσουν αγαθά στο βασικό εμπορικό εταίρο της Γαλλίας.

Οι Γάλλοι διαπιστώνουν με έκπληξη, ότι ο ιστορικός συμβιβασμός των αρχών της δεκαετίας του ’90, όταν η Γερμανία δέχθηκε να θυσιάσει το πολύτιμο μάρκο της στο βωμό της ευρωπαϊκής ενοποίησης, αρχίζει να χάνει την αξία του, όσο το Βερολίνο εφαρμόζει μια ακραία επιθετική πολιτική στο εμπορικό και οικονομικό πεδίο, θυσιάζοντας αυτή τη φορά όχι τις ζωές στρατιωτών, αλλά τα εισοδήματα πολιτών. Η Γερμανία, όπως διαπιστώνει το Παρίσι, δεν ακολουθεί πλέον πολιτικές σύγκλισης και ενίσχυσης των θεσμών οικονομικής συνεργασίας, αλλά στρατηγικές που επιτρέπουν όλο και μεγαλύτερες αποκλίσεις, ανάμεσα στους ισχυρούς και τους ασθενέστερους οικονομικά στην Ευρωζώνη.

Οι Γάλλοι βλέπουν με αγωνία το εμπορικό πλεόνασμα της Γερμανίας να αυξάνεται με ρυθμούς που οι ίδιοι είναι αδύνατο να παρακολουθήσουν, χωρίς να θυσιάζουν εργατικές κατακτήσεις δεκαετιών και το βιοτικό επίπεδο που σήμερα απολαμβάνουν και δεν είναι διατεθειμένοι να επιτρέψουν τη γερμανική προέλαση.

Από μια άλλη οπτική γωνία, επίσης, το master plan των πολιτικών της Δεξιάς και των συμμάχων τους στη γερμανική βιομηχανία αρχίζει να ενοχλεί τους τραπεζίτες στην ίδια τη Γερμανία: η ΕΚΤ διαφωνεί με την προτροπή στην Ελλάδα να απευθυνθεί στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, γιατί αντιλαμβάνεται, ότι η Ουάσιγκτον θα βάλει με αυτό τον τρόπο «πόδι» στην επικράτειά της, ενώ ο Γιόζεφ Άκερμαν της Deutsche Bank προειδοποίησε χθες την Μέρκελ, ότι αν η Ελλάδα δεν στηριχθεί, θα έχουν πολλά να χάσουν οι γερμανικές και οι άλλες ευρωπαϊκές τράπεζες.

Ο Γιώργος Παπανδρέου, ως έμπειρος στη διεθνή διπλωματία, έχει διαγνώσει την τάση απομόνωσης που έχει δημιουργήσει στην Ευρώπη η στρατηγική και οι τακτικές της γερμανικής ηγεσίας και επιδιώκει να το εκμεταλλευθεί στο έπακρο. Έχοντας κερδίσει την υποστήριξη της Κομισιόν, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, της Γαλλίας και των περισσότερων ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, αλλά και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο αίτημα της Ελλάδας να παρουσιασθεί επιτέλους δημόσια ο μηχανισμός στήριξης της χώρας που θα ενεργοποιηθεί αν χρειασθεί, ο κ. Παπανδρέου σχεδιάζει να ολοκληρώσει τη διπλωματική του εκστρατεία στη Σύνοδο Κορυφής του Βερολίνου, στις 25 Μαρτίου.

Το μήνυμά του προς τους ηγέτες θα είναι απλό: «αν δεν μας στηρίξετε, προσφεύγουμε άμεσα στο ΔΝΤ». Οι περισσότεροι ηγέτες και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έχουν ήδη υποστηρίξει το αίτημα της Ελλάδας και πλέον θα κληθεί η γερμανική ηγεσία να δώσει την οριστική της απάντηση, αντιμετωπίζοντας πιθανότατα συνθήκες πολιτικής απομόνωσης πρωτοφανείς στο χρονικά της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Πολιτικοί παρατηρητές τονίζουν, ότι δεν θα είναι εύκολο για την κυβέρνηση Μέρκελ να πει ένα «όχι» που ουσιαστικά θα κλονίζει τα θεμέλια της μεταπολεμικής συνεργασίας στην Ευρώπη, που έχει προσφέρει 70 χρόνια ειρηνικής συνύπαρξης των ευρωπαϊκών λαών. Αν οι Γερμανοί υποχρεώσουν τους εταίρους τους να αμυνθούν απέναντι σε μια νέα γερμανική προέλαση, έστω ειρηνική αυτή τη φορά, το Βερολίνο θα έχει πολλά να χάσει: η ιστορία έχει αποδείξει, ότι η γερμανική ισχύς μπορεί να φαίνεται ανυπέρβλητη, αλλά αργά ή γρήγορα δημιουργεί τόσο ισχυρές αντισυσπειρώσεις, που οδηγεί με μαθηματική βεβαιότητα στην ήττα.

Όλη η αλήθεια για το ΔΝΤ

Το IMF (International Monetary Fund) είναι ένας «εξειδικευμένος» μηχανισμός των Ηνωμένων Εθνών, συγγενής με τη Διεθνή Τράπεζα, με έδρα την Ουάσινγκτον. Ιδρύθηκε τον Ιούλιο του 1944, ενώ ουσιαστικά ξεκίνησε τη λειτουργία του το Μάρτιο του 1947, σαν αποτέλεσμα των αποφάσεων της διάσκεψης του Bretton Woods, οι οποίες αφορούσαν την «ανοικοδόμηση» του παγκόσμιου οικονομικού «συστήματος».

Στις υπευθυνότητες του συγκαταλέγονται η προώθηση της διεθνούς συνεργασίας στη νομισματική πολιτική, η επέκταση του παγκόσμιου εμπορίου, η σταθεροποίηση των συναλλαγματικών ισοτιμιών, η...


παροχή πιστώσεων, η επιτήρηση της πολιτικής του χρήματος και η προσφορά «τεχνικής» βοήθειας. Το ΔΝΤ έχει σήμερα 186 μέλη-χώρες, το δικαίωμα ψήφου των οποίων καθορίζεται από το μερίδιο τους στα κεφάλαια του «οργανισμού». Οι αποφάσεις του ΔΝΤ οφείλουν να λαμβάνονται με πλειοψηφία 85%, ενώ τα μέλη με τα μεγαλύτερα «μερίδια ψήφου» είναι τα εξής:



ΠΙΝΑΚΑΣ Ι: Μερίδια ψήφου στο ΔΝΤ (2007)



Χώρες-μέλη


Μερίδια Ψήφου






Η.Π.Α.


16,77%

Ιαπωνία


6,02%

Γερμανία


5,88%

Γαλλία


4,86%

Μ. Βρετανία


4,86%

Κίνα


3,66%

Πηγή: IMF

Πίνακας: Β. Βιλιάρδος



Το ΔΝΤ απασχολεί 2.700 άτομα υπό την ηγεσία ενός διευθύνοντος συμβούλου (σήμερα του Γάλλου, πρώην υπουργού οικονομικών, κ. D. Strauss-Kahn) ο οποίος, με βάση μία άτυπη συμφωνία μεταξύ των Η.Π.Α. και μερικών ευρωπαϊκών χωρών, οφείλει να είναι πάντοτε Ευρωπαίος. Ο πρώτος «αντικαταστάτης» του αντίθετα (First Deputy Managing Director) είναι πάντοτε αμερικανός – σήμερα ο κ. John Lipsky.



(α) Αντικείμενο και Στόχοι: Όταν ένα μέλος του ΔΝΤ αντιμετωπίζει οικονομικές δυσκολίες, έχει τη δυνατότητα να ζητήσει τη βοήθεια του «ταμείου». Το ΔΝΤ τότε παρέχει πιστώσεις περιορισμένης διάρκειας στις χώρες που αιτούνται τη συνδρομή του, οι οποίες όμως είναι συνδεδεμένες με συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Για παράδειγμα, απαιτείται η άμεση μείωση των δημοσίων δαπανών, ο χαμηλός πληθωρισμός, η αύξηση των εξαγωγών, καθώς επίσης η απελευθέρωση του χρηματοπιστωτικού κλάδου. Επί πλέον απαιτούνται «διαρθρωτικές αλλαγές», όπως η ιδιωτικοποίηση των «κοινωφελών» δημοσίων επιχειρήσεων (κυρίως των τραπεζών, της ύδρευσης, του ηλεκτρισμού και της επικοινωνίας – προφανώς λοιπόν των εξαιρετικά κερδοφόρων μονοπωλιακών), καθώς επίσης η απόλυση ορισμένων «ομάδων» εργαζομένων.



Η βοήθεια εκ μέρους του ΔΝΤ συνδέεται πολύ συχνά με προϋποθέσεις «Χρηστής Διακυβέρνησης» (Good Governance), όπως για παράδειγμα η καταπολέμηση της διαφθοράς, ο περιορισμός της διαπλοκής κλπ. Οι στόχοι του είναι, όπως έχουμε ήδη αναφέρει, η προώθηση της διεθνούς συνεργασίας στη νομισματική πολιτική, η σταδιακή επέκταση του παγκοσμίου εμπορίου, η σταθεροποίηση των διεθνών χρηματοπιστωτικών αγορών, η παροχή βραχυπρόθεσμων πιστώσεων για την εξισορρόπηση των ελλειμμάτων, η επιτήρηση της πολιτικής χρήματος, η απελευθέρωση των υφισταμένων διεθνών συναλλαγών από τους κρατικούς περιορισμούς και η παροχή τεχνικής βοήθειας.



(β) Τρόποι επίτευξης των στόχων: Κάθε χώρα-μέλος λαμβάνει μία επονομαζόμενη «στάθμιση», σύμφωνα με την οποία καθορίζονται οι υποχρεώσεις χρηματικής συμμετοχής της στο ταμείο του ΔΝΤ (σε χρυσό, συνάλλαγμα και τοπικό νόμισμα), τα δικαιώματα της σε παροχή πιστώσεων, η βαρύτητα της ψήφου, καθώς επίσης το ύψος των πιστώσεων που μπορεί να απαιτήσει.



Περαιτέρω, όταν ένα κράτος-μέλος βρεθεί σε οικονομική δυσκολία, έχει κατ’ αρχήν τη δυνατότητα να «αιτηθεί» την παροχή πίστωσης εκ μέρους του ΔΝΤ. Η πίστωση αυτή είναι συνδεδεμένη με τις προϋποθέσεις που αναφέραμε προηγουμένως (μείωση των δημοσίων δαπανών κλπ), τις οποίες είναι υποχρεωμένο να τηρήσει.



Από το 1969 και μετά ισχύουν τα ονομαζόμενα «Ειδικά Δικαιώματα Λήψης» («ΕΔΛ» - δικός μας όρος για συντόμευση). Σύμφωνα με αυτά, ένα κράτος-μέλος έχει το δικαίωμα να αγοράσει συνάλλαγμα, με τη μεσολάβηση του ΔΝΤ. Για το συνάλλαγμα αυτό, το κράτος-μέλος πληρώνει με «ΕΔΛ». Το «ΕΔΛ» είναι λοιπόν ένα είδος «παγκοσμίου χρήματος», το οποίο αφορά τη διακίνηση των συναλλαγών των κεντρικών τραπεζών και καθορίζεται ως εξής:



* Τα «ΕΔΛ» προσφέρονται σε συγκεκριμένο ύψος
* Για τα «ΕΔΛ» πρέπει να πληρώνονται τόκοι
* Μέσω των «ΕΔΛ» αυξάνεται σημαντικά η διεθνής ρευστότητα (πιστωτική επέκταση)
* Σε κάθε αύξηση των «ΕΔΛ», ελέγχεται εάν υπάρχει παγκοσμίως ανάγκη εξουδετέρωσης ενδεχόμενων πληθωριστικών τάσεων



Για παράδειγμα, όταν η Τουρκία (αναπτυσσόμενη χώρα) απευθύνεται στο ΔΝΤ, επειδή χρειάζεται συνάλλαγμα για την πληρωμή των υποχρεώσεων της, τότε το ΔΝΤ ορίζει μία χώρα – για παράδειγμα τις Η.Π.Α.- με υψηλά συναλλαγματικά αποθέματα. Η χώρα αυτή τότε (οι Η.Π.Α.) πουλάει στην Τουρκία συνάλλαγμα, λαμβάνοντας έναντι αυτού «ΕΔΛ».



(γ) «Εξάρτηση»: Αρχικά το ΔΝΤ ήταν «προγραμματισμένο» έτσι ώστε, όταν μία χώρα-μέλος αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα, να έχει αυτόματα το δικαίωμα να λάβει ΔΝΤ-πιστώσεις. Ουσιαστικά λοιπόν ήταν ένα πραγματικό ταμείο συνοχής, το οποίο εξασφάλιζε πιστώσεις στα κράτη που τις είχαν ανάγκη - χωρίς να απαιτείται η ανάληψη δανείων εκ μέρους τους από τους διεθνείς κερδοσκόπους, με τοκογλυφικά επιτόκια.



Μετά τον πόλεμο της Κορέας όμως, η μεγάλη αύξηση των ενεργειακών τιμών δημιούργησε κρίσεις στα ισοζύγια πληρωμών πολλών χωρών. Τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο «εισήχθη» η «εξάρτηση» - δηλαδή, τα κράτη δεν είχαν πλέον το δικαίωμα να ζητήσουν ΔΝΤ-πιστώσεις, εάν δεν τις συνέδεαν με την ανάληψη συγκεκριμένων δεσμεύσεων, όπως για παράδειγμα τότε την «απελευθέρωση» των συναλλαγματικών ελέγχων και την εξουδετέρωση των εμπορικών περιορισμών.



Επίσης έπαψαν να χορηγούνται «εφ άπαξ» πιστώσεις (αρχικά με το ΔΝΤ-δάνειο στη Χιλή το 1956 και στην Ταϊτή το 1958), με την έννοια ότι η συνολική χρηματοδότηση παρεχόταν «με δόσεις» - οι οποίες εξαρτιόταν πλέον τόσο από τη λήψη των μέτρων, όσο και από τα αποτελέσματα τους στην οικονομία της εκάστοτε χώρας.



Η «εξάρτηση» ήταν μία πρωτοβουλία των Η.Π.Α., η οποία στην αρχή δεν έγινε αποδεκτή από άλλα κράτη-μέλη, τα οποία είχαν την άποψη ότι οι ΔΝΤ-πιστώσεις ήταν δικαίωμα των μελών, σύμφωνα με την ιδρυτική συμφωνία του ΔΝΤ (Articles of Agreement). Εν τούτοις, ο αναπληρωτής διευθύνων σύμβουλος του ΔΝΤ (Η.Π.Α.) έθετε πάντοτε «βέτο», όταν οι αιτήσεις των κρατών-μελών για πίστωση δεν «συνέπλεαν» με την ιδέα της «εξάρτησης». Το γεγονός αυτό οδήγησε τα μέλη του ΔΝΤ να απευθύνονται κατ’ αρχήν στις Η.Π.Α. και όχι στο ΔΝΤ, όταν ήθελαν να ζητήσουν πιστώσεις. Έτσι, η αρχή της «εξάρτησης» ίσχυσε πρακτικά, παρά τις αντιρρήσεις πολλών κρατών-μελών του ΔΝΤ.



(δ) Πιστωτές: Μέχρι το 1977, πιστωτές του ΔΝΤ ήταν τόσο οι αναπτυσσόμενες χώρες, όσο και οι βιομηχανικές – για παράδειγμα, η Μ. Βρετανία ήταν ανέκαθεν ένας από τους μεγαλύτερους. Έως τότε η «εξάρτηση» δεν χρησιμοποιούταν, όσον αφορά τη Μ. Βρετανία, η οποία ήταν ένα από τα ιδρυτικά μέλη του ΔΝΤ. Το γεγονός όμως αυτό άλλαξε μετά την πολλαπλή υποτίμηση της Στερλίνας, όπου για πρώτη φορά το ΔΝΤ συνέδεσε την παροχή δανείου (stand-by-credit που ζητήθηκε από τη Μ. Βρετανία το 1977), με την ανάληψη σημαντικών δεσμεύσεων εκ μέρους της - όπως για παράδειγμα τον περιορισμό των κοινωνικών δαπανών και την κατάργηση των ελέγχων στις εισαγωγές.



Από τη στιγμή εκείνη και μετά το ΔΝΤ θεωρήθηκε σαν η τελευταία λύση για την αναζήτηση πιστώσεων, επειδή σήμαινε αυτόματα την ανάμιξη μίας χώρας (κυρίως των Η.Π.Α.) στα εσωτερικά ζητήματα κάποια άλλης (απώλεια της Εθνικής κυριαρχίας). Έκτοτε έπαψαν να αιτούνται τη βοήθεια του οι βιομηχανικές χώρες, οι οποίες δεν ήθελαν προφανώς την ανάμιξη των Η.Π.Α. στα εσωτερικά τους θέματα.



Ουσιαστικά λοιπόν, το ΔΝΤ μετατράπηκε σε ένα «μηχανισμό ελέγχου», στην υπηρεσία των ανεπτυγμένων χωρών – του «πρώτου κόσμου», εις βάρος του «τρίτου». Σύμφωνα δε με το μεγαλύτερο επικριτή του ΔΝΤ, τον κ. J. Stiglitz, ο οργανισμός αυτός είναι ο κατ’ εξοχήν μηχανισμός επιβολής της «Αμερικανικής συναίνεσης», των δέκα εντολών δηλαδή που αναφέραμε στην αρχή του κειμένου - προφανώς όργανο επιβολής της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής.



(ε) Απόψεις και παραδείγματα: Ουσιαστικά θεωρείται πως το ΔΝΤ, όταν αποφασίζει να «βοηθήσει» κάποια χώρα που «αιτείται» τη συνδρομή του, έχει σαν κύριο στόχο την εξασφάλιση των πιστωτών της – ιδιαίτερα των τραπεζών και δη των αμερικανικών. Πρόκειται λοιπόν για ένα «σύνδικο πτώχευσης», ο οποίος δεν ασχολείται καθόλου με την δημιουργία προϋποθέσεων παραγωγής πλούτου, στη χώρα που αναμιγνύεται (άρθρο μας: ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΠΛΟΥΤΟΥ: Οι κίνδυνοι της βιαστικής υιοθέτησης ενός λανθασμένου «αναδιανεμητικού» τρόπου κοινωνικής οργάνωσης, σε περίοδο ύφεσης L, σε μη ανταγωνιστικές, σε υπερχρεωμένες, σε «διαρθρωτικά» βαριά ασθενείς και σε μη εκπαιδευμένες «κεφαλαιοκρατικά» Οικονομίες 15/11/2009 ). Το γεγονός αυτό αποδεικνύεται από την «ποιότητα» των μέτρων που προτείνει, πόσο μάλλον από το ότι δεν «υπεισέρχεται» καν στη διαδικασία να προσαρμόσει τα μέτρα στις ιδιαιτερότητες της εκάστοτε χώρας - ακολουθώντας σταθερά την ίδια πολιτική για όλες ανεξαιρέτως.



Η πλέον αντιπροσωπευτική καταστροφή που προκάλεσαν οι συνεργάτες του ΔΝΤ σε μία χώρα είναι αυτή της Αργεντινής, στην οποία επέβαλλαν μία οικονομική και χρηματοπιστωτική πολιτική που εξυπηρετούσε αποκλειστικά τα συμφέροντα των ξένων τραπεζών (των αμερικανικών εν προκειμένω). Το ΔΝΤ εξανάγκασε την κυβέρνηση της χώρας να μειώσει μαζικά τις δαπάνες στην Παιδεία, στην Υγεία και στην κοινωνική περίθαλψη (συντάξεις κλπ), να απελευθερώσει τις εισαγωγές, να ιδιωτικοποιήσει όλες τις δημόσιες επιχειρήσεις, να μειώσει κάθε είδους παροχές και τόσα πολλά άλλα, που είναι αμφίβολο εάν ποτέ μπορέσει η Αργεντινή να επανέλθει σε φυσιολογικά επίπεδα (άρθρο μας: Η ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΤΗΣ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΣ: Ιστορικά στοιχεία, παραλληλισμοί, οι αιτίες της κρίσης, η μεγάλη ύφεση, η υπερχρέωση, η στάση πληρωμών, τα καταναγκαστικά μέτρα της κυβέρνησης και τα αποτελέσματα τους 3/1/2010 ).



Όπως συζητείται ευρύτερα, κάθε φορά που ένας υπουργός κάποιας χώρας πηγαίνει στην Ουάσινγκτον, για να ζητήσει «γονυπετής» την καθυστέρηση της πληρωμής κάποιας δόσης δανείου, οι «γύπες» του ΔΝΤ αποσπούν ακόμη ένα κομμάτι από τις σάρκες της χώρας του – κάποια βιομηχανία δηλαδή από τον ιδιωτικό ή από το δημόσιο τομέα της. Η μέθοδος είναι πάντοτε η ίδια: Το ΔΝΤ απαιτεί (και επιβάλλει) την πώληση μίας εταιρείας ενός κερδοφόρου τομέα της χώρας, σε μία πολυεθνική επιχείρηση (κατά προτίμηση αμερικανική) - αφήνοντας τελικά στο κράτος όλες τις ζημιογόνες, γεγονός που φυσικά το οδηγεί στην υποδούλωση και εξαθλίωση των Πολιτών του.



Ένα δεύτερο αντιπροσωπευτικό παράδειγμα αποτελεί η πρόσφατη ασιατική κρίση, όπου μέσα σε λίγες μόνο εβδομάδες έμειναν εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι - από τη Νότια Κορέα μέχρι την Ινδονησία. Το ΔΝΤ, όταν ζητήθηκε η βοήθεια του για να ξεπεραστεί η οικονομική κρίση (η οποία διογκώθηκε μετά την γνωστή ανάμιξη των διεθνών κερδοσκόπων, όπως του G.Soros), επέβαλλε σε όλες τις χώρες αυστηρή δημοσιονομική/συναλλαγματική «πειθαρχία», δραστική μείωση των κοινωνικών δαπανών και περιορισμό των επιχειρηματικών πιστώσεων.



Φυσικά ή ύφεση ήταν «εκρηκτική», η ανεργία εκτινάχθηκε στα ύψη, τα φάρμακα στα νοσοκομεία εξέλειψαν εντελώς, χιλιάδες άνθρωποι έμειναν στο δρόμο, ενώ η πείνα και ο υποσιτισμός κατέστρεψαν εντελώς μεγάλες κοινωνικές ομάδες. Ένας ολόκληρος τομέας της μεσαίας εισοδηματικής τάξης, η οποία είχε αναπτυχθεί κατά τη δεκαετία του 1980, σχεδόν εξαφανίσθηκε. Ως συνήθως, οι τάξεις που υπέφεραν περισσότερο ήταν οι χαμηλότερες εισοδηματικές, οι οποίες στην κυριολεξία έμειναν χωρίς καμία κρατική μέριμνα – πάντοτε με εντολές του ΔΝΤ.

www.casss.gr

Share on Facebook

Αναρτήθηκε από troktiko

ΘΕΜΑ: ´´Ζητούνται 5.000 αξιωματικοί για την Ελληνική Ναυτιλία. ´´

ΕΡΩΤΗΣΗ
ΠΡΟΣ: Την Αξιότιμο Υπουργό Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και
Ναυτιλίας.
Την Αξιότιμη Υπουργό Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και
Θρησκευμάτων.
Τον Αξιότιμο Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης.
ΘΕΜΑ: ´´Ζητούνται 5.000 αξιωματικοί για την Ελληνική Ναυτιλία. ´´
Την στιγμή που η πατρίδα μας μαστίζεται από την οικονομική κρίση και την ανεργία, η Ελληνική Ναυτιλία που είναι τροφοδότης της οικονομίας μας έχει ανάγκη από πέντε χιλιάδες πλοιάρχους και μηχανικούς. Η έλλειψη αυτή λειτουργεί ανασταλτικά στο να βάλουν οι εφοπλιστές Ελληνική σημαία στα πλοία τους, διότι δεν μπορούν να βρουν Ελληνικό πλήρωμα. Το πρόβλημα αναμένεται να ενταθεί στο επόμενο διάστημα, καθώς έχουν παραγγελθεί 1.100 νέα πλοία από Ελληνες και Κύπριους πλοιοκτήτες. Το ζήτημα είναι εθνικής σημασίας, διότι δεν εκμεταλλευόμαστε την τεράστια δύναμη της ναυτιλίας μας για να βγούμε από την κρίση, με το να διαφημίσουμε εντατικά τα πολλά οφέλη του ναυτικού επαγγέλματος στα νέα παιδιά και στα σχολεία. Οι νέοι μας που αγωνίζονται να βρουν μία δουλειά των 700 ευρώ, στην πλειοψηφία τους δεν γνωρίζουν ότι οι φοιτητές των Ακαδημιών Εμπορικού Ναυτικού, πληρώνονται στην διάρκεια των σπουδών και μετά από αυτές έχουν ένα πολύ υψηλό μισθό.
Συνεπώς ερωτώνται οι αρμόδιοι Υπουργοί:
1. Γιατί δεν γίνεται μία μεθοδευμένη και εντατική καμπάνια ενημέρωσης των μαθητών στα σχολεία, για τα οφέλη του ναυτικού επαγγέλματος που δίνει σίγουρη λύση στην ανεργία ;
2. Τι επιπτώσεις και τι ζημιά αναμένεται να υποστεί η Ελληνική Ναυτιλία και Οικονομία, από την έλλειψη Ελλήνων πλοιάρχων και μηχανικών; Δικαιολογείται στην παρούσα οικονομική συγκυρία να παραμείνουμε απαθείς;
3. Τι οφέλη θα είχε η Ναυτιλία αλλά και η Κοινωνία μας, εάν υπήρχε επαρκής προσφορά Ελλήνων πλοιάρχων και μηχανικών;
4. Εφόσον αντιμετωπίζουμε αύξηση της ανεργίας, και μείωση των δημόσιων εσόδων, τι μέτρα προτίθεστε να λάβετε για να εκμεταλλευτείτε την ραγδαία ανάπτυξη της ναυτιλίας μας, με τα νέα πλοία που ναυπηγούνται;
5. Προτίθεστε να προβείτε σε διαφημιστική εκστρατεία στα Μέσα Ενημέρωσης για το σημαντικό αυτό θέμα,;

Ο Ερωτών Βουλευτής:

Ανατολάκης Γεώργιος,
Βουλευτής Β´ Πειραιώς ΛΑ.Ο.Σ.

Ο νόμος - σκάνδαλο που πέρασε στην δικαιοσύνη

Κάποιοι ασχολούνται με τα blogs όταν ο υπουργός δικαιοσύνης πέρασε σκανδαλωδώς ένα νόμο σύμφωνα με τον οποίο δεν θα προφυλακίζεται όποιου το αδίκημα επισύρει ποινή κάτω από τα 10 χρόνια. Μην γελιέστε ότι όλα έγιναν για την αποσυμφόρηση των φυλακών αλλά για να την ...

γλιτώσουν οι απατεώνες επιχειρηματίες και εφοπλιστές. Γιαυτούς καταργήθηκε και το μέτρο της προσωποκράτησης για χρέη στο δημόσιο.
Ακόμα και όσοι μπαίνουν στα σπίτια και διαπράττουν κλοπές θα αφήνονται ελεύθεροι. Και αν το επαναλάβουν θα είναι πάλι εκτός φυλακής. Και αν το επαναλάβουν πάλι το ίδιο. Καταλάβατε τι έκανε ο κ.Καστανίδης και τι νόμο πέρασε; Πείτε μου έναν λόγο που ένας διαρρήκτης αν δεν απειλήσει κάποιος δεν θα ξανακάνει κλοπές. Αφού θα είναι πάντα ελεύθερος...

Share on Facebook

Αναρτήθηκε από troktiko

Ψεύτη Παπανδρέου - Θα σε κρίνει η ιστορία - Mην δείτε αυτό το video - Θα ανέβει η πίεση σας

Μην εκνευριστείτε πολύ. Μόνο λίγο. Όποιος έχει πρόβλημα με την υγεία του να μην δει το video.

Έτσι μας κορόιδευαν...

ΔΕΙΤΕ ΤΟ VIDEO




Share on Facebook

Αναρτήθηκε από troktiko

"Δυστυχώς απωλέσαμε την Εθνική μας κυριαρχία κύριε Παπανδρέου."

"Χάσαμε την Εθνική μας κυριαρχία κύριε Πρωθυπουργέ γιατί το πολιτικό σύστημα που και εσείς εκπροσωπούσατε και εκπροσωπείται από τη θέση του αρχηγού του κράτους είναι σαθρό και σάπιο.
Δεν φταίτε μόνο εσείς, αλλά και εσεις!!
Κύριε Πρωθυπουργέ σαν υπουργός της κυβέρνησης ...
Σημίτη, δεν είχατε γνώση των ενεργειών της τότε κυβέρνησης;
Aν ναι είστε υπόλογος, αν οχί ανεπαρκείς!!
Κύριε Πρωθυπουργέ με τις συνεχείς και πολλές φορές αδικαιολόγητες συνεντεύξεις σας στα διεθνή μέσα μαζικής ενημέρωσης, δεν μειώνεται το κύρος της χώρας στο εξωτερικό, δεν βοηθάτε τους κερδοσκόπους στο «θεάρεστο έργο» τους; Γιατί τόσο απολογητικός Κύριε Πρωθυπουργέ;;;; μήπως για να κάνετε τους Έλληνες να σας δώσουν το μισθό τους; Μήπως για να πείσετε τα συνδικάτα για την αναγκαιότητα των μέτρων;
Αν αυτό θέλατε! Μπράβο τα καταφέρατε για από ότι άκουσα κάποιος αποφάσισε να σας δώσει το μισθό του!!
Κύριε Πρωθυπουργέ ζητάτε από το λαό να "πληρώσει το μάρμαρο" αλλά πρέπει να τον πείσετε οτί δεν θα ξαναβάλει κανείς το «δάχτυλο στο μέλι»!!
Αν για όλα φταίνε οι άλλοι κλείστε τους μέσα, τέλος τα ψέματα, αλλά όλοι μέσα και οι δικοί σας αν φταίνε!!!
Δώστε ελπίδα και όραμα στο λαό,μην απολογείστε συνεχώς, μη σκύβετε το κεφάλι και προπάντων μη ρίχνετε τον Έλληνα στο φιλότιμο γιατί αν δεν καταφέρετε δεν θα τον έχετε ξαναδεί ποτέ έτσι!!!"

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ


Share on Facebook

Αναρτήθηκε από troktiko

Μάνος Χατζιδάκις: "Της Αυριανής της πιο φασιστικής φυλλάδας που είδε η Ελλάδα"

Share on Facebook

Αναρτήθηκε από troktiko