Μία ξεφτιλισμένη που την λένε Δραγώνα και έναν Προδότη που τον λένε Γ. Α. Παπανδρέου

Βάλανε το (γκρίζο) λύκο να φυλάει τα πρόβατα !!
Κατά την κυρία Θάλεια Δραγώνα, Ειδική Γραμματέα Ενιαίου Διοικητικού Τομέα Θεμάτων Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού, εκπαίδευσης Ελληνοπαίδων, του Υπουργείου Παιδείας,
«Είναι ρατσιστικό να... δηλώνουμε ότι είμαστε Έλληνες» 
Αφου θεωρεί ρατσισμό του χειρίστου είδους το να λέμε ότι είμαστε Έλληνες και θαυμάζει την οθωμανική αυτοκρατορία...
Η Ακαδημία Αθηνών παρεμβαίνει για την προκλητική, ανιστόρητη, ύποπτη και εθνικά μειοδοτική στάση της ειδικής γραμματέως του Τομέα Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού και Εκπαίδευσης του υπουργείου Παιδείας Θάλειας Δραγώνα,

Μπροστά στις απόψεις και τις δοξασίες της οποίας ωχριά και η αλήστου μνήμης κ. Ρεπούση, που είχε αναστατώσει τη χώρα με το σχολικό βιβλίο της Ιστορίας το οποίο είχε επιμεληθεί και ανέφερε ότι οι Έλληνες κατά την Καταστροφή της Σμύρνης δεν σφαγιάστηκαν από τους Τούρκους αλλά πέθαναν από τον... συνωστισμό στην παραλία!

Η κ. Δραγώνα προχωράει ακόμα πιο πέρα...!

Στο απαράδεκτο βιβλίο της «Τι είναι η πατρίδα μας» αναφέρει, μεταξύ άλλων, τρομακτικά ανθελληνικές απόψεις, με αποκορύφωμα ότι:

«Δεν είμαστε Έλληνες αλλά μας... έκαναν» και ότι είναι... ρατσιστικό να δηλώνουμε την Ελληνική μας ταυτότητα!

Στο βιβλίο αυτό που είναι ένα... κήρυγμα μίσους ενάντια σε καθετί ελληνοπρεπές και ελληνικό, αναφέρεται ακόμα ότι η Επανάσταση του 1821 αποτελούσε «επεκτατική εθνική πολιτική» των Ελλήνων, των οποίων η εθνική ταυτότητα «ενισχύεται αποφασιστικά από την αποσιώπηση σημαντικών ιστορικών πληροφοριών σχετικά με το μεγαλείο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας»!

Δεν γνωρίζουμε τι περισσότερο θα έγραφε ένας τούρκος ιστορικός ή κάποιος ανθέλληνας προπαγανδιστής, εκείνο που γνωρίζουμε όμως είναι ότι η κ. Θάλεια Δραγώνα, μεπροσωπική εντολή του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου, ορίσθηκε ειδική γραμματέας Ενιαίου Διοικητικού Τομέα Θεμάτων Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού και Εκπαίδευσης των Ελληνοπαίδων του υπουργείου Παιδείας!

Δηλαδή μια κυρία που δεν θεωρεί ότι είναι Ελληνίδα, θεωρεί ρατσιστές τους Έλληνες και πιστεύει ότι ο νεοελληνικός πολιτισμός βασίσθηκε στον...τουρκικό πολιτισμό,διορίσθηκε σε μια νευραλγική θέση, η οποία έχει άμεση σχέση με την πορεία του Ελληνισμού, αφού θα έχει την ευθύνη για τον σχεδιασμό της εκπαιδευτικής πολιτικής που θα εφαρμοσθεί στα παιδιά μας!

Δηλαδή αν η κ. Ρεπούση ήταν μια φορά επικίνδυνη, η κ. Δραγώνα είναι... δέκα φορές πιο επικίνδυνη, γιατί καθορίζει συνολικά τις δομές και τις αρχές της εκπαίδευσης που θα παρέχεται σε όλα τα Ελληνικά σχολεία!

Αντί λοιπόν στη θέση αυτή να τοποθετηθεί ένας επιστήμονας με ξεκάθαρες απόψεις και θέσεις υπέρ της Ελλάδας, της Ελληνικής φυλής και του Ελληνικού πολιτισμού, γιατί είχε το βαρύ έργο να διαμορφώσει εν πολλοίς την εθνική συνείδηση των Ελληνόπαιδων της επόμενης γενιάς, τοποθετήθηκε μια κυρία που δηλώνει ότι δεν είναι Ελληνίδα,θεωρεί ρατσισμό του χειρίστου είδους το να λέμε ότι είμαστε Έλληνες και θαυμάζει την οθωμανική αυτοκρατορία και τον... τουρκικό πολιτισμό!

Κάποιες μικροαντιδράσεις για την κυρία αυτή είχαν σημειωθεί όταν ο Γ. Παπανδρέου την έβαλε σε εκλόγιμη θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ και βρέθηκε στη Βουλή το διάστημα 2007-2009. Τώρα, μετά την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, τοποθετήθηκε σε ακόμα καλύτερη θέση: Έχει την ευθύνη του σχεδιασμού της εκπαίδευσης των παιδιών μας!

Ένα άτομο, που υποστηρίζει ότι τα σχολικά βιβλία διδάσκουν τον... εθνικισμό!

Στην Ακαδημία Αθηνών τέθηκε το θέμα από γνωστό ακαδημαϊκό στην ολομέλειά της, στις 19 του μήνα, και ορισμένα μέλη της αγανάκτησαν με τα... ανδραγαθήματα της κ. Δραγώνα και ζητούν από την ηγεσία του ανώτατου πνευματικού ιδρύματος της χώρας να παρέμβει στην κυβέρνηση, ότι δεν μπορεί η κυρία Δραγώνα να παραμείνει στο υπουργείο Παιδείας που έχει την ευθύνη της διαπαιδαγώγησης των νέων μας.

Σύμφωνα με πληροφορίες, η συζήτηση που έγινε στην Ολομέλεια της Ακαδημίας ήταν έντονη, πρόκειται δε να υπάρξει συνέχεια σε επόμενη συνεδρίαση.

«Δεν είμαστε Έλληνες»

Η... δραστηριότητα της κ. Δραγώνα και τα ανθελληνικά «πιστεύω» της δεν είναι τωρινά.

Εδώ και δέκα χρόνια πρωτοστατεί στον ονομαζόμενο «διεπιστημονικό διάλογο Ελλήνων και Τούρκων κοινωνικών επιστημόνων». Καρπός της συνεργασίας αυτής είναι το βιβλίο «Ελλάδα και Τουρκία - Πολίτης και Έθνος - Κράτος» που εκδόθηκε υπό την αιγίδα του Πανεπιστημίου Μπογάτζιτσι της Κωνσταντινούπολης.

Ύστερα από αυτό όμως η κ. Δραγώνα συνέγραψε και το δικό της... αριστούργημα «Τι είναι η πατρίδα μας», μπροστά στο οποίο ωχριούν και συκοφαντικά κατά της χώρας μας βιβλία κορυφαίων συγγραφέων που διακρίνονται για τα ανθελληνικά τους αισθήματα!

Μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα από το βιβλίο, σας αναφέρουμε παρακάτω:

= «Είναι ρατσιστικό να δηλώνουμε ότι είμαστε Έλληνες», «Μας έκαναν Έλληνες, ενώ δεν ήμασταν».

=Η Ελληνική εθνική ταυτότητα δεν υπήρχε πριν από τον 19ο αιώνα. Δημιουργήθηκε έξωθεν σε μια εποχή έντονου εθνικισμού, αποικιοκρατίας και επεκτατικού ιμπεριαλισμού.

=Όποιος αξιολογεί τους πολιτισμούς σε κατώτερους και ανώτερους είναι ρατσιστής και δεν το ξέρει!

=Εξίσου ρατσιστής είναι και όποιος αποσιωπά τη σημασία, την τεράστια δύναμη, την έκταση και το κύρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας!

Επίσης, όποιος αρνείται τις τουρκικές επιρροές στον νεοελληνικό μας πολιτισμό και όποιος ισχυρίζεται ότι ο τουρκικός πολιτισμός έχει επιδράσει αρνητικά στους Έλληνες!

Βασικός άξονας της επιχειρηματολογίας της κ. Δραγώνα για την εκ βάθρων αλλαγή των σχολικών συγγραμμάτων είναι ότι διαμορφώνουν στους έλληνες μαθητές μια «ψευδαισθητική και απατηλή ταυτότητα», προβάλλοντας το μεγαλείο του αρχαιοελληνικού πολιτισμού και τα ανδραγαθήματα των προγονών μας, ενώ αυτή η «στρατηγική παρέκκλισης» στηρίζεται στην «αποσιώπηση της σημασίας της τεράστιας δύναμης, της έκτασης και του κύρους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας»!

Επιστολή στον Πρόεδρο

Χαρακτηριστική είναι και η διαμαρτυρία του δρα Nicolas Kaloy, ο οποίος απέστειλε από τη Γενεύη της Ελβετίας, όπου διαμένει, προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια την εξής επιστολή:

«Κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας,
Από τη Γενεύη Ελβετίας απευθύνουμε το εξής ερώτημα προς εσάς, τον Πρώτον Έλληνα:

Είναι δυνατόν η γυναίκα αυτή η οποία ομολογεί ότι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΔΑ, να είναι γενική γραμματέας της ΕΘΝΙΚΗΣ παιδείας και να παρέχει γνώσεις στα παιδιά μας;

Είστε υπεύθυνος να μας απαντήσετε: Εάν δεν είμαστε Έλληνες, τι είμαστε;

Εσείς και ο κ. πρωθυπουργός οφείλετε μίαν απάντηση εις την οποίαν θα δώσωμεν ευρείαν δημοσιότητα σε όλη την ομογένεια των «ΜΗ ΕΛΛΗΝΩΝ». Και κυρίως εις ΗΠΑ, Καναδά, Αυστραλία, Ευρώπη».



Καραγιάννης Χρήστος
Ηλ/γος Μηχ/κος
Καθηγητής Πληροφορικής Δ.Ε

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΣΟΚ!!! Η Αργεντινή δεν ήταν τίποτε. Εσάς θα σας εξαφανίσουν...,του Mark Weisbrot

Ένα άρθρο γραμμένο από τον Δρα Mark Weisbrot, διακεκριμένου
οικονομολόγου (Washington D.C.) που έζησε τα γεγονότα της Αργεντινής
από κοντά.

Ερώτηση: Στην Ελλάδα κύριε καθηγητά, δεν γνωρίζουμε πολλά για το τι
έγινε στην Αργεντινή με το ΔΝΤ. Το μόνο που θυμάμαι (και μ' έχει
σημαδέψει), είναι ένα πλάνο από κάπου ψηλά, που έδειχνε μία <<αδέσποτη>>
αγελάδα να τρέχει και κόσμο, πολύ κόσμο, να την κομματιάζει ενώ ήταν
ζωντανή(!) όπως έλεγε ο σπίκερ, για να εξασφαλίσει κρέας.

Απάντηση: Ο μόνος τρόπος να επιβιώσετε είναι επί ένα μήνα κάθε ημέρα
συνέχεια να βγαίνετε σύσσωμοι και ενωμένοι 8 εκατομμύρια άνθρωποι,
μιλάω για τους ενήλικες, στους δρόμους μέχρι να ανασταλούν όλες μα
όλες οι καθημερινές λειτουργίες. Μόνο κατ' αυτόν τον τρόπο θα
εκβιαστεί η Ε.Ε. αρκετά ώστε να δώσει χρήματα και άτοκα μάλιστα, τα
οποία και διαθέτει. Δεν είστε ξέμπαρκοι, για όνομα του Θεού, ενώ η
Αργεντινή ήταν εντελώς μόνη και απροστάτευτη.

Η Ε.Ε. δεν επιθυμεί κάτι αντίστοιχο, μα πρέπει να ασκηθεί η κατάλληλη
πίεση πλέον από κάτω προς τα πάνω και όχι αντιστρόφως.Η μόνη σωτηρία
πλέον είναι να εξαναγκάσετε τη Γερμανία να πληρώσει τα 74 δις. που
χρωστάει στην Ελλάδα για την περίοδο 1939-1945. Μάλιστα ακούγεται
ταυτόχρονα σε πολλούς κύκλους στη Γενεύη όπου ζω, ότι η Ελβετία θα
δώσει ως δώρο στην Ελλάδα, δίχως απαίτηση επιστροφής, 100 δις, ώστε να
μην οδηγηθεί ευρωπαϊκή χώρα, με τέτοιες τραγικές συνέπειες, στο στόμα
του λιονταριού.

Πιστέψτε με, στην Ουγγαρία ήταν πιο ομαλά τα πράγματα, στην Ελλάδα
προετοιμάζεται το έδαφος για μαζική καταστροφή όλου του κοινωνικού
ιστού με τραγικές συνέπειες, όπου το μηνιαίο εισόδημα ακόμα και στις
ιδιωτικές εταιρίες θα μειωθεί από 1000 ευρώ φερ' ειπείν, στα 250 ευρώ,
ενώ οι τράπεζες θα επιτρέπουν την ανάληψη πλαφόν των 100 ευρώ ανά
ημερολογιακού μήνα.

Η Κυβέρνησή που τώρα σας κυβερνάει, προσφέρουν τα κλειδιά στους
καρχαρίες του Δ.Ν.Τ. για να συμβεί κάτι ανάλογο με αυτό που συνέβη
στην Αργεντινή. Ο συνολικός αριθμών των θυμάτων επισήμως κατά την
οικονομική κατάρρευση της Αργεντινής ήταν περί των 25.000.

Ταυτόχρονα, θα πρέπει να απαιτήσει ο Ελληνικός λαός και με...... τη
βία όπου κρίνει, την προσέλευση όλων των υπευθύνων που έκλεψαν τον
Έλληνα φορολογούμενο στην δικαιοσύνη, και ξέρουνε όλοι στην Ελλάδα
ποιοι είναι αυτοί, και την εκδίκαση των προηγούμενων δυο κυβερνήσεων
της Ελλάδος, με τελικό σκοπό την ισόβια φυλάκισή τους. Ταυτόχρονα θα
πρέπει ο κάθε πολίτης της Ελλάδος να διασφαλίσει την αλλαγή πορείας
της τωρινής Κυβέρνησης, η οποία προμελετημένα και εσκεμμένα προδίδει
τον Ελληνικό λαό με την επιθυμία την πλήρης υποταγή του καθώς και την
εξαθλίωσή του οδηγώντας τον προς το Δ.Ν.Τ. Το να έχει αναλάβει το
Δ..Ν.Τ. μια χώρα σημαίνει την εφόρου ζωής σχεδόν ομηρία της στο χρέος.
Στο διεθνές οικονομικό σύστημα, το χρέος ισούται με χρήμα και άρα
κέρδος για τους ανθρώπους, που όχι μόνον έχουν δημιουργήσει την
οικονομική κρίση, αλλά και τους καρχαρίες του Δ.Ν.Τ. που
καιροφυλακτούν να αναλάβουν άμεσα την δράση της εξαθλίωσης στην
Ελλάδα.

Αυτά δεν είναι τα λόγια κάποιου θεοσεβούμενου ή ανθρωπιστή, αλλά ούτε
και αυτά ενός ξεπεσμένου ή ξεχασμένου κομμουνιστή ή ρομαντικού
αριστερού. Είναι τα λόγια ενός τεχνοκράτη, που έζησε την καταστροφή
μίας περήφανης χώρας. Ενός περήφανου λαού με μία προδοτική κυβέρνηση
που προετοίμασε καλά το κλίμα για να εκχωρήσει την Εθνική της
κυριαρχία στη μεγαλύτερη μάστιγα του πλανήτη.

Στην Αργεντινή με το που έλαβε δράση το Δ.Ν.Τ., ο κόσμος βγήκε με
τσεκούρια, χαντζάρες και πριόνια στους δρόμους και εισέβαλαν σε
τράπεζες, στα Μ.Μ.Ε. και σε κυβερνητικά κτίρια, σφάζοντας και
αποκεφαλίζοντας στην κυριολεξία τραπεζικούς υπαλλήλους, διευθυντές,
δημοσιογράφους, οι οποίοι είναι στην κορυφή της διαφθοράς και της
απάτης, καθώς και στελέχη και μέλη βιομηχανιών, της Κυβέρνησης,
Κυβερνητικούς Εκπροσώπους και συγκεκριμένα μέλη της Κυβέρνησης του
αντίστοιχου Υπουργείου Οικονομικών.

Ο συνολικός αριθμών των θυμάτων επισήμως κατά την οικονομική
κατάρρευση της Αργεντινής ήταν περί των 25.000, αλλά φυσικά ο αριθμός
που ανακοίνωναν τα Μ.Μ.Ε. της χώρας και με την διαταγή του Δ.Ν.Τ. ήταν
κατά πολύ λιγότερος και συγκεκριμένα είχανε αναφέρει μόνον 27
θανάτους.

Έφτιαξαν πόλεις, μέσα στις πόλεις. Τις ονόμασαν villas miserias,
πόλεις της μιζέριας. Εκεί πότιζαν τον κόσμο κοκαΐνη, επεξεργασμένη με
χλωρίνη και ασβέστη και άλλα ναρκωτικά της μιας δόσης, που
παρουσιάστηκαν εν αφθονία άξαφνα, όταν ο εφιάλτης είχε αρχίσει. Ήταν
περήφανος λαός οι Αργεντίνοι, όπως και οι Έλληνες και δεν είδα μάνες
στην Αργεντινή να πουλάνε τα παιδιά τους, όπως γίνεται στο L.A. από το
1960. Είδα όμως ανθρώπους να χάνουν τα πάντα και στο τέλος τη ζωή
τους, όταν δεν υπήρχε τίποτα να δώσουν, όσα δεν πήραν οι τράπεζες τα
πήραν οι έμποροι. Ο κόσμος έπρεπε να αποχαυνωθεί, να μην αντιστέκεται.
Να πεθαίνει με τη μιζέρια του. Γι' αυτό έβγαλαν έτσι αυτές τις
ψευτοπόλεις. Έπνιγαν εκεί την οργή και την δυστυχία τους.

Γι αυτό και εξάλλου η προ-μελετημένη υποβάθμιση του κέντρου της Αθήνας
και η μαζική προώθηση και πώληση των ναρκωτικών, μέχρι όπως
μαρτυρείται και από τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό από ανθρώπους που έχουν
και είχαν ανέκαθεν στενές επαφές με την ζούγκλα των ιδιωτικών
καναλιών, κυβερνητικά στελέχη, πολιτικούς, μεγαλοδικηγόρους,
βιομήχανους και ανθρώπους γενικότερα που εξυπηρετούν μεγάλες
πολυεθνικές εταιρίες. Ημερησίως στο κέντρο της Αθήνας πεθαίνουν
περίπου 140 άνθρωποι, κυρίως μετανάστες από ναρκωτικά νοθευμένα.

Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι το πόσο εύκολα σώπαιναν όλοι οι ενοχλητικοί.

Στην Αργεντινή του τότε, όπως και στην Ελλάδα του τώρα, όλα τα ΜΜΕ
διατυμπάνιζαν την <<ανάγκη της βοήθειας>>.

Στην αρχή τους έλεγαν ότι το κράτος θα πτώχευε και ο κόσμος έφτασε στο
σημείο να πανηγυρίζει για επιτυχία την είσοδο του ΔΝΤ. Δεν
φανταζόντουσαν τι θα ακολουθήσει. Τι ειρωνεία και αυτή. Τους έπεισαν
με τον φόβο της πτώχευσης και εντέλει η σωτηρία ήρθε μόνο με την
πτώχευση!!!

Είχαν όλοι την εντύπωση ότι σώσαμε τη χώρα που ήταν ανίκανη και με
διεφθαρμένες κυβερνήσεις. Ήταν απίστευτο τι μετέδιδαν οι ανταποκριτές,
όταν εμείς βλέπαμε την αλήθεια με τα μάτια μας σε κάθε δρόμο, σε κάθε
γειτονιά. Πρέπει εσείς στην Ελλάδα να ξυπνήσετε τώρα προτού να είναι
αργά, πρέπει με οποιοδήποτε κόστος να αποφύγετε το Δ.Ν.Τ.

Ήδη οι εφημερίδες του Σαββατοκύριακου 17-18 Απριλίου 2010 στη χώρα
σας, απειλούν για μαζικές απολύσεις περί των 350.000 εργαζομένων και
εσείς ακόμα κοιμάστε όρθιοι, αντί να έχετε αποκλείσει τη Βουλή σας με
την απειλή μαζικής βίας. Σας κοροϊδεύουν, λεφτά και μάλιστα πάρα πολλά
υπάρχουν.

Για το Δ.Ν.Τ. είχαν την εντύπωση ότι οι Αργεντινοί μας θεωρούν σωτήρες.

Ποτέ δεν προέβαλλαν τίποτα από την πραγματικότητα. Μόνο κάτι ρεπορτάζ
γραμμένα στις αρχές, με κόσμο να κάνει δηλώσεις κατά των προηγούμενων
κυβερνήσεων ότι τους οδήγησαν στην πείνα, ευχαριστώντας τις ΗΠΑ που θα
τους έσωνε. Ακόμα και οι διαδηλώσεις και οι διαμαρτυρίες. Τις
προέβαλλαν σαν κομμουνιστές ή αριστερά κομμουνιστικά κόμματα που
αντιδρούσαν. Εγώ έβλεπα στο Μπουένος Άιρες την λεωφόρο γεμάτη από
εξαγριωμένους να ουρλιάζουν <<θέλουμε τη χώρα μας πίσω>>! Θέλουμε τα
δολάρια μας πίσω!

Οι τηλεοράσεις έδειχναν μερικές δεκάδες κομμουνιστές με κόκκινες
σημαίες που διαμαρτύρονταν. Στην πραγματικότητα ο κόσμος ήταν
εκατοντάδες χιλιάδες. Ίσως εκατομμύρια. Τους έβλεπα, έβγαιναν από τα
σπίτια τους και ενώνονταν με τις πορείες. δεν υπήρχε συντονισμός. Ότι
Αμερικάνικη επιχείρηση υπήρχε, έκλεινε και την φύλαγαν πάνοπλοι
αστυνομικοί.

Δεν κυκλοφορούσαμε βέβαια τότε. Μετά από κάποιες συγκεντρώσεις θυμάμαι
έβγαινα από το ξενοδοχείο και έβλεπα τόσες πέτρες κάτω, που νόμιζα ότι
γκρεμίστηκε κάποιο κτίριο. Μεγάλη οργή.

Έβλεπες ανθρώπους αποφασισμένους για όλα. Άνθρωποι που δεν έμοιαζαν
πλιατσικολόγοι. Ακόμα και μεσήλικες, σίγουρα πολλοί είχαν οικογένειες.
μου έκανε εντύπωση. Έβγαιναν και συγκρούονταν με ότι έβρισκαν. Ξύλα,
πέτρες. Από την άλλη η αστυνομία ήταν πάνοπλη, με αντλίες, πλαστικές
σφαίρες, δακρυγόνα. Ήταν αδύνατον να τους συγκρατήσουν. Είχες να
κάνεις με ανθρώπους που τους πήρες το σπίτι τους και το χαμόγελο τους.
Όχι, ούτε μια στιγμή δεν τους χαρακτήρισα <<τρομοκράτες>>. Θα ήταν
άδικο. Φαντάσου να υπηρετείς το Law and Order και να μη μπορείς να
κρύψεις την συμπάθεια σου για αυτούς που ίσως από τις τηλεοράσεις θα
τους χαρακτήριζες αλλιώς. Ήθελαν τη χώρα τους πίσω. Έβγαιναν με
Αργεντίνικες σημαίες και απαιτούσαν να φύγουμε.

Στην Ελλάδα συμβαίνει και το εξής: τα πετρέλαια στο Αιγαίο επιθυμούν
να τα εκμεταλλευτούν πλήρως και μόνο οι Γερμανοί, ώστε κατ' αυτόν τον
τρόπο να εξασφαλίσουν την κυριαρχία τους και επιτέλους να βγούνε
νικητές από έναν παγκόσμιο πόλεμο έχοντας ήδη δημιουργήσει 2 και
χάνοντάς τους. Τον 3ο αυτόν, μπορούμε να τον χαρακτηρίσουμε ως
οικονομικό πόλεμο.

Αυτό που με λυπεί ιδιαίτερα είναι ότι η Ευρώπη και η Ε.Ε. δεν
φαίνονται γενικότερα να ενδιαφέρονται να σώσουν το ευρώ τους διότι αν
διπλώσει η Ελλάδα, το ευρώ θα είναι εντελώς άχρηστο στις διεθνές
αγορές και σε όλη την ευρωπαϊκή επικράτεια, το ευρώ θα καταρρεύσει
βυθίζοντας σε τύπου Αργεντίνικης κρίσης όχι μόνον την Ελλάδα αλλά και
όλες τις χώρες μέλη της Ε.Ε. Γιατί δεν βοηθούν και γιατί έχουν αφήσει
την Ελλάδα στην τύχη της ακόμα και προς το παρόν ουδείς δεν μπορεί να
δώσει εξήγηση.

Ένα είναι σίγουρο, ότι σε μια εβδομάδα από σήμερα η Ελλάδα δεν θα
είναι ποτέ ξανά ίδια αν επιτρέψετε στην Κυβέρνησή σας και στα Μ.Μ.Ε.
να συνεχίσουν να καθορίζουν εσκεμμένα την πορεία σας προς την κόλαση
του Δάντη.

Σήμερα, όμως, συγκλίνουν, εκ των πραγμάτων, τα συμφέροντα του
Αμερικανού Προέδρου, Ομπάμα, και του γ. Διευθυντή του ΔΝΤ Ντ. Στρος
Καν, σε μια εμπλοκή του ΔΝΤ, με την Ελλάδα, με την νέα όμως
αποκατεστημένη μορφή του, που σαν θεωρητική αρματωσιά και πρακτική θα
ανατρέπει τη σημερινή εικόνα και θα πλησιάζει στην ειδυλλιακή
παραδοσιακή πρακτική του, του Φίλου των Εθνών!

Ο μεν πρ. Ομπάμα γιατί θέλει νέο κύρος στο εγχείρημά του για επιβολή
κρατικού ελέγχου στο διεθνές Χρηματοπιστωτικό Σύστημα, του οποίου
έχασε τον α΄γύρο. Και ο κ. Ντ. Στρος Καν του ΔΝΤ θα επιθυμούσε σφόδρα
ένα έπαθλο 10 εκατομμυρίων ικανοποιημένων από τους παραδείσιους σχεδόν
όρους παρέμβασης ενός νέου ΔΝΤ Ελλήνων.

“Υπάρχουν χάρτες με περιοχές που έχουν πετρέλαιο”! - newsbomb.gr

Δημοσίευση 04/02/2011 09:00 Ανανέωση 04/02/2011 11:09

"Υπάρχουν χάρτες με οικόπεδα στη Δυτική Ελλάδα στα οποία έχουμε ώριμα επιστημονικά δεδομένα ότι περιέχουν υδρογονάνθρακες"! Η παραπάνω δήλωση ανήκει στον υφυπουργό Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής κ. Μανιάτη, ο οποίος απέφυγε να προσδιορίσει τον ακριβή αριθμό των οικοπέδων αυτών (είτε θαλάσσιων είτε χερσαίων) αλλά παραδέχτηκε ότι "είναι πολλά"!

Σε συνέντευξή του στο πρακτορείο Reuters, ο υφυπουργός ανακοίνωσε επίσης ότι σε 1,5 χρόνο η κυβέρνηση θα προχωρήσει στην πρώτη ανάθεση για τον εντοπισμό κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου στη Δυτική Ελλάδα, ενώ με νομοσχέδιο το οποίο θα φέρει τις επόμενες ημέρες στη Βουλή σκοπεύει να διπλασιάσει την έκταση των οικοπέδων προς εκμετάλλευση από τους τρίτους.

Παράλληλα, με δηλώσεις του στο «ΒΗΜΑonline» ο κ.Μανιάτης εξήγησε ότι σήμερα η έκταση ενός χερσαίου οικοπέδου είναι μόλις 750 τετραγωνικά χιλιόμετρα και ενός θαλασσίου 1.500 τετραγωνικά χιλιόμετρα και ότι με το νομοσχέδιο προβλέπεται ο διπλασιασμός τους. Ο λόγος που αποφασίζει η κυβέρνηση να τα διπλασιάσει είναι καθαρά εμπορικός, αφού μόλις γίνουν, σε 18 μήνες, οι αναθέσεις των έργων, αναμένεται να υπάρξει μεγαλύτερο οικονομικό ενδιαφέρον για τα μεγαλύτερα σε έκταση οικόπεδα.

Διαβάστε επίσης:

Εθνική προδοσία με τα ελληνικά πετρέλαια

Είμαστε οι “κότες” του Αιγαίου

ΕΘΝΙΚΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ..ΚΑΙ ΑΡΧΙΣΤΕ ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ . Kέιμενο που υπογράφθηκε με την τρόϊκα...!!!!!!!!!!!!!!!!
1) Σελ.119-ΔΕΝ μπορει η ελλάδα να παρει δάνειο απο αλλο δανιστή(Κίνα-Ρωσσία) καθώς επίσης δεν μπορει να υποθυκεύσει όυτε να ενεχυριάσει για άλλον περιουσία ή έσοδα ή να μεταφέρει το χρέος της...
   Γι'αυτό όταν είπε η Ρωσσία να μας δανείσει με χαμηλό επιτόκιο αντέδρασε η κυβέρνηση!!!! 
2) Σελ.παραγρ.13.υποπαραγρ.1.
   Αντίθετα ο δανειστής επιτρέπεται να μεταβιβάσει τα δικαιώματα κ τις υποχρεώσεις του.Δηλ.μπορεί να δανειστήκαμε απο τη Γερμανία αλλα να βρεθούμε χρεωμένοι στην Τουρκία ή τα Σκόπια!!!
   Γιατί η Γερμανία θα τους έχει πουλήσει τα δανειακά δικαιώματα τις Ελλάδος 
3) Σελ.129.παραγρ.14.υποπαραγρ.1 Ησύμβαση διέπεται απο το Αγγλικό δίκαιο
4) Σελ΄121.παραγρ.5 Το επιτόκειο για τα 80 δις ευρωπαϊκών δανείων είναι 5,2 κυμαινόμενο για την πρώτη 3ετία.6,2 για τα επόμενα χρόνια κ +2% τόκοι υπερημερίας εαν έχει λήξει το δάνειο,επαναπροσδιοριζόμενο ΑΝΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ!!!! 
5) Σελ 123 Η Ελλάδα εαν δεν πληρώσει κάποιο απο τα παλαιότερα δάνεια κ όχι τα 110 που παίρνουμε τώρα,που λήγουν ή προβεί σε αναστολή πληρωμών παλαιότερου δανείου,
    δεν μπορει να εκταμειεύσει χρήματα απο το μηχανισμό κ υποχρεούται να πληρώσει άμεσα το υπόλοιπο κεφάλαιο του δανείου του μηχανισμού μαζί με όλες τις επιβαρύνσεις.
6) Σελ.130,παραγρ.15+σελ 140,παραγρ 5... Για να είναι νόμιμη,για να ενεργοποιηθεί κ να ησχύει η σύμβαση,δεν χρειάζεται καμιά αλλη πράξη παρα μόνον την υπογραφή του Παπακων/νου κ τη νομική γνωμοδότηση του νομικού συμβουλίου του κράτους 
   του υπουργείου οικονομικών κ του υπουργείου δικαιοσύνης(χούντα έχουμε κ θα υπογράφει ο υπουργός εν αγνοίαν της κυβέρνησης?ο υπουργός θα υπογράφει,ούτε καν ο πρωθυπουργος για να εκταμειεύεται το δάνειο?
   ούτε ψήφιση ατη βουλή ούτε καν υπογραφή αποτον πρόεδρο της δημοκρατίας,ούτε καν γνωμοδότηση!!!!) 
7) Σελ 123,παράγραφος 5... Μόνο το δικαστήριο της ευρωπαικής ένωσης κ τα συνταγματικά δικαστήρια των δανιστών μπορούν να ακυρώσουν τη σύμβαση γιατί παραβιάζεται το ευρωπαικό δίκαιο ή το σύνταγμα του δανιστή αντίστοιχα.
    Σύμφωνα με τη σύμβαση στην Ελλάδα δεν επιτρέπει κανένα διαστήριο να εκδικάσει τετοια προσφυγή! Αφήστε που δεν έχουμε κ συνταγματικό δικαστήριο στη χώρα μας,αλλά απο κει κ πέρα υπάρχει το διεθνές αλλα μας δένει τα χέρια.
    Θα πρέπει να απεθυνθούμε για τους Γερμανούς στο δικαστήριο της γερμανίας,για τους Αγγλους στης Αγγλίας!!! 
    Με την παρούσα ο δανειολήπτης αμετάκλητα κ άνεφ όρον,παραιτείται απο κάθε ασυλία την οποία έχει ή πρόκειται να αποκτήσει όσον αφορά τον ίδιο ή τα περιουσιακά του στοιχεία απο νομικές διαδικασίες σε σχεση με την παρούσα σύμβαση.
    Όσον αφορά κατάσχεση,διαταγή κ όσον αφορά την εκτέλεση κατα των περιουσιακών στοιχείων του στο βαθμό που δεν το απαγορεύει δικαστικός νόμος Ούτε ο δανειολήπτης,ούτε τα περιουσιακά του στοιχεία έχουν ασυλία
    (**όλο το παιχνίδι γίνεται για τον ορυκτό πλούτο τις χώρας κ τα πετρέλαια**) 


ΞΥΠΝΗΣΤΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ..σας εκλιπαρώ!!!!!!!!!!!!( ούτε σε διεθνές δικαστήριο δεν μπορούμε να προσφύγουμε .ΚΑΜΙΑ ασυλία για τα... περιουσιακά στοιχεία . 
ΥΠΟΘΗΚΕΥΤΗΚΕ Η ΧΩΡΑ ΜΑΣ .. ΠΑΕΙ Η ΔΙΕΘΝΗS ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ .) ΣΕ 3 ΧΡΟΝΙΑ ΘΑ ΕΡΘΟΥΝ ΝΑ ΤΑ ΠΑΡΟΥΝ .Ο Λ Α .!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Όλα αυτά στις πρώτες 200 και κάτι σελίδες . που να δούμε και τις υπόλοιπες 978 σελίδες μεταφρασμένες .. από ανθρώπους που ρίσκαραν την ζωή τους για να τα μάθει ο Ελληνικός Λαός ...
ΣΕΒΑΣΤΕΙΤΕ ΤΟ.. ΚΑΙ ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ !

ΣΥΝΤΑΞΗ ΑΠΟ ΙΚΑ; - ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΕΠΙΤΡΑΠΕΖΙΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

«Βόμβα» από την Ελβετία για την Σπιναλόγκα - Newsbomb.gr

Δημοσίευση 01/02/2011 07:33 Ανανέωση 01/02/2011 07:47

Ο Ελβετός οδοντίατρος της Γενεύης Ζιλιέν Γκριβέλ που εργάστηκε για 26 χρόνια στο νοσοκομείο Λοιμωδών Νόσων της Αγίας Βαρβάρας και φρόντιζε χανσενικούς κάνει στο newsbomb.gr μία αποκάλυψη «βόμβα»:

«Υπήρξαν πολλοί υγιείς άνθρωποι αριστερών και προοδευτικών αντιλήψεων που κλείστηκαν στην περίοδο του εμφυλίου πολέμου και μετά, στην Σπιναλόγκα για να νοσήσουν και έτσι να τους βγάλουν από τη μέση».

Ο κ. Γκριβέλ που τιμήθηκε το 2008 για το ανθρωπιστικό του έργο από την Ακαδημία Αθηνών τονίζει στην συγκλονιστική του συνέντευξη ότι τελικά η Σπιναλόγκα δεν ήταν μόνο ένα μέρος για λεπρούς, αλλά και ένας τόπος εξορίας.
Ήταν ένα σωφρονιστικό ίδρυμα για όσους είχαν αντίθετες απόψεις από τα καθεστώτα στην Ελλάδα.

Ο Ελβετός γιατρός ήταν στενός φίλος με τον Επαμεινώνδα Ρεμουντάκη, τον δικηγόρο που είχαν κλείσει στην Σπιναλόγκα και είχε οργανώσει την πρώτη ομάδα αντίστασης των χανσενικών στο νησί, κατά της καταπίεσης των εξουσιαστών της εποχής.

Η ιστορία του κ. Γκριβέλ με του χανσενικούς ξεκινάει από το 1972 όταν ένας Ελβετός φίλος του τον ρώτησε αν μπορεί να έρθει στην Αθήνα για να φτιάξει τα δόντια ενός φίλου του χανσενικού. «Εκείνη την στιγμή ένιωσα ότι κάτι ακουμπάει μέσα μου με αυτή την πρόσκληση» είπε ο κ. Γκριβέλ σε συνέντευξη στο newsbomb.gr- και πήγα αμέσως στην Αθήνα στο νοσοκομείο Λοιμωδών στο Αιγάλεω τον Οκτώβριο του 1972 και μέχρι το 1998 φρόντιζα τους ασθενείς χανσενικούς . Εκεί έμαθα τις τρομερές ιστορίες για τους εξόριστους στην Σπιναλόγκα που τους έστελναν για να νοσήσουν και να πεθάνουν εκεί».

OPEC daily basket price stood at $95.53 a barrel Monday, 31 January 2011

Vienna, 1 Feb. 2011--The price of OPEC basket of twelve crudes stood at 95.53 dollars a barrel on Monday, compared with $94.10 the previous Friday, according to OPEC Secretariat calculations. (View Archives).

The new OPEC Reference Basket of Crudes (ORB) is made up of the following: Saharan Blend (Algeria), Girassol (Angola), Oriente (Ecuador), Iran Heavy (Islamic Republic of Iran), Basra Light (Iraq), Kuwait Export (Kuwait), Es Sider (Libya), Bonny Light (Nigeria), Qatar Marine (Qatar), Arab Light (Saudi Arabia), Murban (UAE) and Merey (Venezuela).

The Egypt Crisis in a Global Context: A Special Report - A Special Report | STRATFOR

By George Friedman

RELATED SPECIAL TOPIC PAGE

• The Egypt Unrest: Full Coverage

It is not at all clear what will happen in the Egyptian revolution. It is not a surprise that this is happening. Hosni Mubarak has been president for more than a quarter of a century, ever since the assassination of Anwar Sadat. He is old and has been ill. 

No one expected him to live much longer, and his apparent plan, which was that he would be replaced by his son Gamal, was not going to happen even though it was a possibility a year ago. There was no one, save his closest business associates, who wanted to see Mubarak’s succession plans happen. As his father weakened, Gamal’s succession became even less likely. Mubarak’s failure to design a credible succession plan guaranteed instability on his death. Since everyone knew that there would be instability on his death, there were obviously those who saw little advantage to acting before he died. Who these people were and what they wanted is the issue.

Let’s begin by considering the regime. In 1952, Col. Gamal Abdel Nasser staged a military coup that displaced the Egyptian monarchy, civilian officers in the military, and British influence in Egypt. Nasser created a government based on military power as the major stabilizing and progressive force in Egypt. His revolution was secular and socialist. In short, it was a statist regime dominated by the military. On Nasser’s death, Anwar Sadat replaced him. On Sadat’s assassination, Hosni Mubarak replaced him. Both of these men came from the military as Nasser did. However their foreign policy might have differed from Nasser’s, the regime remained intact.

Mubarak’s Opponents

The demands for Mubarak’s resignation come from many quarters, including from members of the regime — particularly the military — who regard Mubarak’s unwillingness to permit them to dictate the succession as endangering the regime. For some of them, the demonstrations represent both a threat and opportunity. Obviously, the demonstrations might get out of hand and destroy the regime. On the other hand, the demonstrations might be enough to force Mubarak to resign, allow a replacement — for example, Omar Suleiman, the head of intelligence who Mubarak recently appointed vice president — and thereby save the regime. This is not to say that they fomented the demonstrations, but some must have seen the demonstrations as an opportunity.

This is particularly the case in the sense that the demonstrators are deeply divided among themselves and thus far do not appear to have been able to generate the type of mass movement that toppled the Shah of Iran’s regime in 1979. More important, the demonstrators are clearly united in opposing Mubarak as an individual, and to a large extent united in opposing the regime. Beyond that, there is a deep divide in the opposition.

Western media has read the uprising as a demand for Western-style liberal democracy. Many certainly are demanding that. What is not clear is that this is moving Egypt’s peasants, workers and merchant class to rise en masse. Their interests have far more to do with the state of the Egyptian economy than with the principles of liberal democracy. As in Iran in 2009, the democratic revolution, if focused on democrats, cannot triumph unless it generates broader support.

The other element in this uprising is the Muslim Brotherhood. The consensus of most observers is that the Muslim Brotherhood at this point is no longer a radical movement and is too weak to influence the revolution. This may be possible, but it is not obvious. The Muslim Brotherhood has many strands, many of which have been quiet under Mubarak’s repression. It is not clear who will emerge if Mubarak falls. It is certainly not clear that they are weaker than the democratic demonstrators. It is a mistake to confuse the Muslim Brotherhood’s caution with weakness. Another way to look at them is that they have bided their time and toned down their real views, waiting for the kind of moment provided by Mubarak’s succession. I would suspect that the Muslim Brotherhood has more potential influence among the Egyptian masses than the Western-oriented demonstrators or Mohamed ElBaradei, the former head of the International Atomic Energy Agency, who is emerging as their leader.

There is, of course, the usual discussion of what U.S. President Barack Obama’s view is, or what the Europeans think, or what the Iranians are up to. All of them undoubtedly have thoughts and even plans. In my view, trying to shape the political dynamics of a country like Egypt from Iran or the United States is futile, and believing that what is happening in Egypt is the result of their conspiracies is nonsense. A lot of people care what is happening there, and a lot of people are saying all sorts of things and even spending money on spies and Twitter. Egypt’s regime can be influenced in this way, but a revolution really doesn’t depend on what the European Union or Tehran says.

There are four outcomes possible. First, the regime might survive. Mubarak might stabilize the situation, or more likely, another senior military official would replace him after a decent interval. Another possibility under the scenario of the regime’s survival is that there may be a coup of the colonels, as we discussed yesterday. A second possibility is that the demonstrators might force elections in which ElBaradei or someone like him could be elected and Egypt might overthrow the statist model built by Nasser and proceed on the path of democracy. The third possibility is that the demonstrators force elections, which the Muslim Brotherhood could win and move forward with an Islamist-oriented agenda. The fourth possibility is that Egypt will sink into political chaos. The most likely path to this would be elections that result in political gridlock in which a viable candidate cannot be elected. If I were forced to choose, I would bet on the regime stabilizing itself and Mubarak leaving because of the relative weakness and division of the demonstrators. But that’s a guess and not a forecast.

Geopolitical Significance

Whatever happens matters a great deal to Egyptians. But only some of these outcomes are significant to the world. Among radical Islamists, the prospect of a radicalized Egypt represents a new lease on life. For Iran, such an outcome would be less pleasing. Iran is now the emerging center of radical Islamism; it would not welcome competition from Egypt, though it may be content with an Islamist Egypt that acts as an Iranian ally (something that would not be easy to ensure).

For the United States, an Islamist Egypt would be a strategic catastrophe. Egypt is the center of gravity in the Arab world. This would not only change the dynamic of the Arab world, it would reverse U.S. strategy since the end of the 1973 Arab-Israeli war. Sadat’s decision to reverse his alliance with the Soviets and form an alliance with the United States undermined the Soviet position in the Mediterranean and in the Arab world and strengthened the United States immeasurably. The support of Egyptian intelligence after 9/11 was critical in blocking and undermining al Qaeda. Were Egypt to stop that cooperation or become hostile, the U.S. strategy would be severely undermined.

The great loser would be Israel. Israel’s national security has rested on its treaty with Egypt, signed by Menachem Begin with much criticism by the Israeli right. The demilitarization of the Sinai Peninsula not only protected Israel’s southern front, it meant that the survival of Israel was no longer at stake. Israel fought three wars (1948, 1967 and 1973) where its very existence was at issue. The threat was always from Egypt, and without Egypt in the mix, no coalition of powers could threaten Israel (excluding the now-distant possibility of Iranian nuclear weapons). In all of the wars Israel fought after its treaty with Egypt (the 1982 and 2006 wars in Lebanon) Israeli interests, but not survival, were at stake.

If Egypt were to abrogate the Camp David Accords and over time reconstruct its military into an effective force, the existential threat to Israel that existed before the treaty was signed would re-emerge. This would not happen quickly, but Israel would have to deal with two realities. The first is that the Israeli military is not nearly large enough or strong enough to occupy and control Egypt. The second is that the development of Egypt’s military would impose substantial costs on Israel and limit its room for maneuver.

There is thus a scenario that would potentially strengthen the radical Islamists while putting the United States, Israel, and potentially even Iran at a disadvantage, all for different reasons. That scenario emerges only if two things happen. First, the Muslim Brotherhood must become a dominant political force in Egypt. Second, they must turn out to be more radical than most observers currently believe they are — or they must, with power, evolve into something more radical.

If the advocates for democracy win, and if they elect someone like ElBaradei, it is unlikely that this scenario would take place. The pro-Western democratic faction is primarily concerned with domestic issues, are themselves secular and would not want to return to the wartime state prior to Camp David, because that would simply strengthen the military. If they win power, the geopolitical arrangements would remain unchanged.

Similarly, the geopolitical arrangements would remain in place if the military regime retained power — save for one scenario. If it was decided that the regime’s unpopularity could be mitigated by assuming a more anti-Western and anti-Israeli policy — in other words, if the regime decided to play the Islamist card, the situation could evolve as a Muslim Brotherhood government would. Indeed, as hard as it is to imagine, there could be an alliance with the Muslim Brotherhood designed to stabilize the regime. Stranger things have happened.

When we look at the political dynamic of Egypt, and try to imagine its connection to the international system, we can see that there are several scenarios under which certain political outcomes would have profound effects on the way the world works. That should not be surprising. When Egypt was a pro-Soviet Nasserite state, the world was a very different place than it had been before Nasser. When Sadat changed his foreign policy the world changed with it. If the Sadat foreign policy changes, the world changes again. Egypt is one of those countries whose internal politics matter to more than its own citizens.

Most of the outcomes I envision leave Egypt pretty much where it is. But not all. The situation is, as they say, in doubt, and the outcome is not trivial.

STRATFOR who is who: STRATFOR, is a global intelligence company founded in 1996 in Austin, Texas. George Friedman is the founder, chief intelligence officer, and CEO of the company. Fred Burton is STRATFOR's Vice President for Counterterrorism and Corporate Security. STRATFOR's client list is confidential, but the company's publicity list includes Fortune 500 companies and international government agencies.